 Toen ook al een drama-queen op het einde van een scouts kamp... Deze week schrok ik toch weer even van mezelf. Zo een huilbui had ik lang niet meer gehad. Ik leek wel een kind van 6 dat zich volledig van de wereld brullend op de grond gooit in de supermarkt omdat zijn speelgoedje stuk ging... Het onvermogen om te relativeren op een crisismoment én het definiëren van wát een crisis is, ervaar ik zelf wel vaker in mijn leven. Alsook mijn ouders die soms schrik hadden dat de deur eruit zou vallen ;-). Het woord hysterie viel dan ook meerdere keren. Hetzelfde gedrag is ook heel herkenbaar bij onze jongste dochter en hoewel ik de handleiding ondertussen vond onder de term AD(h)D, blijft het een moeilijke om mee om te gaan, die vulkaan uitbarstingen. De verklaring dat je voorbrein moeilijke chemische overbrugging maakt naar het deel in je brein dat emotionele overreacties vermijdt door zich te “herinneren” dat de situatie niet zo schadelijk is als ze op het eerste gezicht lijkt, is op zo een momenten meestal niet zo een parate kennis. Wat er die avond dan precies misliep met drama queen mama-lief? Een creatief intensief knutselwerkje waar geknoopte edelsteentjes uit een zee-egel schelp lijken te zweven viel stuk voor mijn voeten. Mijn mooie schelp lag in stukjes en mijn eerste reactie was dat al de rest ook onherstelbaar was. Ik huilde als een wolf. Dikke tranen stroomden over mijn wangen. Ik weende met grote uithalen en schokkende schouders. Alsof mijn beide ouders dood waren en de wereld verging. Dochter Uma kwam me troosten, perfect begrijpend wat de ernst van de situatie was. Ook de man, volledig verbijsterd door mijn reactie kwam te hulp. Zo erg is dat nu toch niet schatje (niet beseffend dat ik hier uren aan had gewerkt en best fier was op het resultaat). Hij bedoelt het zo goed. Zijn (wél logische) verstand kan er simpelweg niet bij... Na een tijdje diep ademen (leve de yoga op zo een momenten) kwam ik terug bij mijn positieven en herstelde wat hersteld kon worden. En het resultaat (nu met stokjes als ophangsysteem) mag er best zijn. De schelp zelf werd terug ineen geplakt en mag puur natuur blijven schitteren. De volgende dag ging ik met Uma een praatje maken. Of ze geschrokken was van mijn reactie. Ze antwoordde: mama dat is toch volledig normaal dat je zo verdrietig was. Je had daar wel heel veel werk in gestoken... En toen bedacht ik me, hoe moeilijk de pubertijd momenteel ook is, we doen toch iets goed. Want gevoelens tonen mág hier, hoe hevig ze ook zijn, en hoe banaal de reden ervoor (in de ogen van een ander) ook mag lijken! Ik ervaar dagelijks hoe weinig volwassenen hun gevoelens écht tonen in onze maatschappij, omdat ze het zelf niet zagen en dus ook niet leerden. En ik zie dat die volwassenen, met een volle rugzak ongeuite emoties, op hun beurt niet weten hoe ze om kunnen gaan met al dan niet getoond enthousiasme, blijheid, verdriet onmacht of angst van hun kinderen. En zo vrees ik dat er nog héél veel kinderen en jongeren later therapie zullen nodig hebben om uit hun depressies te geraken. Ben jij zelf een ouder en/of een jongere die hulp nodig heeft bij het legen van die rugzak en het vinden van jouw energieke zelf, neem dan zeker een kijkje op de Kristin Juliette - Wellbeing Therapy pagina.
0 Reacties
 Als je praat over een aandacht tekort lijkt het alsof er 2 kampen zijn. Zij die het zien als een psychiatrische aandoening & een problematische aangeboren ziekte en zij die volledig in ontkenning gaan en dit een ‘ziekte’ noemen van de moderne tijd zonder de medische diagnoses te erkennen. Aan te pakken met wat extra orde en systeem. Of net volledige rust voor het individu creëren en dan komt alles goed.
Als volwassen vrouw met ADD (zonder de hyper variant) kan ik uit eigen gevoel zeggen dat de “waarheid” net zo zwart als wit is en er ergens tussenin ligt. Ja, een aandacht tekort is een klinisch aantoonbaar verschil. Het is een chemisch probleem waardoor de overdracht van elektrische pulsen tussen wel 100 biljoen neuronen in de hersenen moeilijker verloopt. 1 op de 20 kinderen heeft te maken met ADHD en daarboven komt ook nog de minder voorkomende en minder aantoonbare variant zonder de hyperactiviteit. Dat zijn dus gemakkelijk 2 kinderen in een gemiddelde klas. De uitdagingen zijn niet mals:
Voor veel mensen zijn enkele van die zaken herkenbaar (en vaak ook erg komisch), maar als ze bijna allemaal continu aanwezig zijn, lijken ze het dagelijkse leven in onze drukke maatschappij wel degelijk te belemmeren. En word je soms héél erg moe van jezelf (en het over presteren) met en in deze drukte. En daar komt dan het tweede luik: onze maatschappij is in de laatste 25 jaar enorm veranderd. Het lijkt wel een informatiesnelweg met constante prikkels. Die letterlijk allemaal onze aandacht vragen. Die hun best doen om te flikkeren en toeteren om je aandacht te vangen. Onze wereld zoals ze nu is, vrààgt eigenlijk om een brein dat veel prikkels aankan. Dat het leuk vindt om geprikkeld te worden. Continu. En dat is AD(h)D. De evolutieleer mààkt m.a.w. ook zelf aan wat nodig is. Alleen gaat dat wel ten koste van gedetailleerde focus en concentratie. Vooral bij oninteressante of zich oneindig herhalende zaken, worden de elektrische pulsen tussen de 100 biljoen neuronen moeilijker doorgegeven. En is leren uit een (slecht gestructureerd) boek of van een saaie ex cathedra leerkracht gewoon niet prikkelend genoeg. En zoekt het brein andere uitdaging. Exit focus op die ene taak dus. Vaak beweren artsen dat medicatie de (enige echte) oplossing is, zoals je een slechtziende een bril geeft. Maar het lost uiteindelijk niets op en je benadert slechts 1 aspect bij de behandeling (los van de niet malse bijwerkingen wat betreft dosisexperimenten). In de kwantum fysica zegt men heel mooi “neurons that wire together fire together”. Wat zoveel betekent als dat je de realiteit kan waarmaken in/met je gedachten via emoties en lichamelijke waarneming. Positieve gedachten maken scheikundig positieve emoties en negatieve gedachten sturen je negatieve emoties aan. Je brein is m.a.w. plastisch en wat je met heel je zijn gelooft kan je ook waarmaken. Deze andere aspecten vragen niét om medicatie dan wel om hulp bij vaardigheden en bij evaluatie welke problemen er zijn. En hoe die uitdagingen uit eigen kracht aangepakt kunnen worden. Dat vraagt letterlijk om een team (leraren, hulpverleners, vrienden, ouders...) dat helpt sterktes aan te juichen en moeilijkheden aan te pakken om hun volle potentieel te bereiken.
Hier ligt een hele grote uitdaging wat betreft de juiste school- en studie keuze. En in een samenwerking tussen de onderwijsnetten (en het delen van best practises), het CLB, de psychologen en de ouders. De studie- en schoolkeuze bepaalt immers hoe de jongere zich moet schikken naar de verwachtingen. De meeste scholen gaan hierbij voorbij aan echte authentieke creativiteit (voor mij toch wel verbazingwekkend wanneer het o.a. gaat om creatieve "kunst" opleidingen) en kijken vooral niet in eigen boezem wanneer het gaat om structuur creëren en teamvorming met het thuisfront. En zo lang dit niet gebeurt blijven de wachtlijsten voor diagnose immens, wordt de farmaceutica slapend rijk en worden jongeren in een hokje geduwd waar ze wellicht nooit meer uit geraken. Mijn blogs en advies zijn vooral gestoeld op eigen ervaring als volwassene met een zeer wisselende aandacht, als dochter van een papa met ADHD (alsook een diagnose van bipolariteit) en als moeder van een schat van een creatieve dochter met dezelfde handleiding… Ik laat me graag inspireren door genuanceerde experten in dit veld waaronder dr Tom Brown. Zijn filmpje over ADHD bracht mij destijds een echt a-ha gevoel! Het is mijn missie om het hokjesdenken en de passieve vorm van medicatie voor zoveel mogelijk jongeren te vermijden (let wel soms is medicatie ook echt nodig zie ik in mijn job in de Jeugdzorg). Hoe doe ik dat concreet? Samen met de jongere ga ik op schattenjacht naar wat focus geeft. Met leuke creatieve uitdagingen en relaxatie therapie maken we op een ontspannen manier de energie vrij om dromen te beleven. Om een energiek en positief leven te leiden met focus en in flow.
Liefs, Kristin Juliette
Als zo een man je na een kom soep bedankt omdat onze groep het beste in hem boven haalt. Tja, dan word ik daar toch wel een beetje nederig van. En herken ik in hem een echte meester, niet door de technieken die hij ons leert dan wel de openheid van geest en de betrachting vrij te zijn van ego.
Zo nederig en dankbaar als hij zich open stelt voor ons, zo nederig voel ik me bij de jongeren en adolescenten die ik op hun levenspad mag begeleiden. Ze brengen mij even veel bij als ik hen. Alsof je in een spiegel kijkt en ineens klaar en duidelijk ziet wat er gezien mag worden. Zo bereidde ik deze week een Energy Flow therapie sessie voor rond het dragen van maskers. Om te maskeren wat je wil verbergen. Uit een gevoel van veiligheid en zekerheid doen we ons zo vaak anders voor dan wie we zijn. Ontkennen daarmee onszelf en gommen zo elke keer een stukje weg van wie we echt zijn. Na een tijd wordt dit mechanisme een gewoonte en zal onze "mind" niet anders meer willen/kunnen... Tenzij we onszelf hier bewust van maken en deze reflectie ontkrachten met wat we écht nodig hebben. En dat is onvoorwaardelijke liefde. Waar we niets van terug verwachten. Voor velen nog moeilijker te ontvangen dan te geven. Wat natuurlijk ook een wisselwerking wordt. Niet ontvangen = niet geven. Zo blijven we vaak vast hangen in de matriarchaal geërfde onrust die we erven bij onze verwekking /onze moeders' zwangerschap. Ik herken mezelf in een adolescent die ik nu begeleid met de Energy Flow Therapie. Ook zij draagt deze erfenis met zich mee. En sluit zichzelf af met een fake smiley masker om niet kwetsbaar te zijn. Waardoor ze zichzelf blokkeert op gebied van focus, concentratie en creativiteit. Als ze na 6 sessies vertelt dat het zo veel beter gaat op school. Haar huidige werkstukken ineens geprezen worden om de authenticiteit en creativiteit en haar leven echt een positieve schwung krijgt (zonder heel de tijd "fake happy" te hoeven zijn), dan besef ik, in alle nederigheid: deze mooie ontpopte vlinder haalt het beste boven in mezelf. Want op een of andere manier brengen jongeren me meer bij mijn authentieke zelf dan volwassenen... Alsof dit nog niet genoeg wijsheid bracht voor een dag, stoot ik ook nog eens op een red table talk filmpje met Jay Shetty over… jawel: unconditional looove. Dit filmpje benadrukt mijn boodschap zo sterk dat ze me extra inspiratie aanreikt om het beste in mezelf én mijn relaties met anderen naar boven te brengen. Dit kan echt niet toevallig zijn. En dus voel ik de nood om deze wijsheid te delen.
In het Engels (en gebracht door Jay en zijn prachtige echtgenote Radhi Shetty) klinkt het nog véél beter. Bekijk het filmpje hier https://www.facebook.com/redtabletalk/videos/660056184408432/ en laat gerust achter wat jij er van vindt!
Gisteren startte een nieuwe collega op de part time "vaste" job in de jeugdzorg. Nadat er in het jaar dat ik er werk al 2 collega's mochten vertrekken wegens niet zo eerzame praktijken en redelijk asociaal gedrag. Ik was dus benieuwd, een beetje terughoudend maar wel met een open geest, zoals ik in het leven wil staan.
Het was voor de eerste keer een man in een office management functie. Daar werd al wel wat kritiek over geuit door sommige collega’s. Een man die de telefoon opneemt, mensen ontvangt en communicatief-administratieve taken doet? Hmmm, hoe gender oordelend kan men zijn? Blij dat mijn manager (een vrouw) een meer open geest heeft ... want de collega is TOP. En ja, dat kan ik al na een halve dag samenwerken met redelijke zekerheid zeggen. Verklaren kan ik het niet, maar ik voél gewoon direct dat hij en mijn werkplek goed zullen matchen... Wat maakt dat mijn indruk zo positief is en mijn intuïtie al na de eerst minuut JA zegt? Ja, hij heeft een mooie zachte telefoonstem, lijkt zijn zenuwen volledig de baas en stelt zich toch kwetsbaar op (& geeft toe dat het hem allemaal wat overweldigt). Hij is oprecht geïnteresseerd wie iedereen is (dat weet ik nog steeds niet) en blijkt ook nog eens humor te hebben... (lees: hij lacht met mijn mopjes, ha!). Maar vooral: hij gaat lichamelijk contact niet uit de weg. Durft je recht in de ogen kijken. Raakt bij een grapje je schouder aan. Sans gêne, zonder bijbedoeling, niets geforceerd. En dat is iets wat je eigenlijk nog zelden ziet. Het vanzelfsprekende vertrouwen dat aanraken ok is. Mensen raken elkaar tegenwoordig nog amper aan. Durven elkaar niet aan te raken. En al zeker geen vreemden. Het zou wel eens misbegrepen kunnen worden. Verkeerde signalen kunnen uitzenden... Terwijl wij mensen de meest sociale wezens zijn. Met een grote fysieke honger naar aanraking. Eigenlijk onze belangrijkste behoefte, wat een omstreden experiment in de jaren 80 bewees. Als baby aapjes de keuze hadden tussen een surrogaatmoeder die eten gaf maar zeer kil aanvoelt of een surrogaatmoeder die niet voedt maar wel zacht en aaibaar is, zullen ze de laatste verkiezen. En de eerste groep zou het jammer genoeg niet overleven. Fysiek contact is als baby dus eigenlijk belangrijker dan voeding. En dan worden we volwassen en moeten dit afleren wegens geloof, fatsoen, sociale regels, de aanname dat er altijd bijbedoelingen zijn. Tussen man en vrouw maar ook bij vrouwen onderling. Het feit dat mijn nieuwe collega dit wél doet, geeft voor mij aan dat hij een zekere mentale stabiliteit bezit. En dat stemt mij heel positief. Wees dus niet bang van terloops fysiek contact. Raak elkaar aan. Knuffel. Leg je hand op een andere schouder of hand. Gun jezelf die milde zachtheid van de lichamelijke gewaarwording en aanraking die we zijnde mens als natuurlijke basis behoefte hebben. Sta je lichaam toe de endorfines (gelukshormonen) aan te maken die dit met zich meebrengt. En "ontmantel" zo je lichaam van een opgelegde geloofsovertuiging die niet de jouwe is. Breek door die onbewuste patronen van lichamelijke contact-vermijding omdat aanraken als onfatsoenlijk werd gedefinieerd. En laat zo jouw hele mens-zijn vaker het geluksgevoel van aanraking ervaren. De reden waarom we zo graag aanraken & knuffelen is hormonaal. Onze hersenen sturen via ons endocriene stelsel signalen uit om het gelukshormoon aan te maken. En als de endorfines door ons lichaam stromen, stralen we dit uit, waardoor we ook energetisch geluk uitstralen, daarbij onze medemens aansporen hetzelfde doen maar ook zelf letterlijk een universele bestelling plaatsen om meer van hetzelfde te mogen ontvangen. Een tipje van de ijsberg om het leven te manifesteren waar jij gelukkig van wordt. In overgave, sans gêne. Kundalini yoga en Shiatsu massage zijn lichaamstherapeutische instrumenten om je eigen lichaam hormonaal (fysiek en mentaal) bij te sturen en energetisch in je eigen lichaam te landen om blokkades weg te nemen. Wil je graag zelf proeven van een combinatie van deze 2 technieken bekijk dan zeker mijn aanbod voor een Soul to Soul wellbeing proefsessie waarbij we jouw fysieke energie en mentale welzijn optimaliseren. Welkom!
Zo is AD(H)D mijn zwakte en tegelijkertijd mijn sterkte.
Ja ik ben vaak warrig, kan moeilijk aanwijzingen opvolgen of informatie uit mijn hoofd onthouden. Gebruiksaanwijzingen zijn voor mij vaak uitdagende puzzels. Taken organiseren en doelen stellen om op mijn pad te blijven zijn een uitdaging. Sociale media vormen een enorme afleiding. Mij "bij de taak houden" is een utopie, en ik krijg er ook de kriebels van. Ik heb meer jobs op mijn palmares dan de meeste mensen en onzekerheid over mijn intelligentie heeft me lang het gevoel gegeven de boel op te lichten. Mijn emoties waren vroeger even wisselvallig dan hevig. Niet voor niets wordt ADHD soms verwart met bipolariteit (of gaan ze hand in hand!). En uiteraard leverde me dat als kind & jongere een "moeilijker dan gemiddeld" parcours om sociaal mijn weg te vinden. Maar net door mijn gevoel anders te zijn, ben ik blijven zoeken. Naar een creatieve job die wél bij me past. Naar manieren om écht sociaal bij te dragen aan deze wereld. Naar technieken die mijn energie reguleren en me emotioneel dicht bij mezelf brengen. Naar mijn eigen tribe die me neemt en waardeert voor wie ik ben ? Naar mijn eigen structuur om op dingen die ik graag doe te hyperfocussen en de dingen die ik niet graag doe (en dus moeilijk op kan focussen) uit te besteden. De transformational healing training door Mona Ahmad en mijn eerste Kunstzinnig Dynamisch Coaching trajectjaar bij de Kleine Tikki hebben mij geopend. Geopend tot de persoon die onder vele lagen verstopt zat. Die vooral wilde voldoen aan een norm buiten zichzelf. Wilde uitblinken in andere mensen hun wensen. Vandaag zie ik mijn eigen unieke meerwaarde, en zet mijn sterktes in i.p.v. te focussen op de zwaktes. En zo is elke dag een dag om in mijn zelfbewustzijn te groeien. Met mijn teveels en te weinigs. Just the way I am, and loving it! Om die reden vind ik het héérlijk om jongeren, adolescenten en volwassenen, met hun eigen sterktes en zwaktes te zien groeien naar excellentie en focus, puur en in lijn met de eigen wensen. Dat meelopen op jouw pad voor persoonlijke groei en creatieve ontwikkeling naar jouw focus, dat pad had ikzelf nooit bewandeld zonder mijn zwakte, euhm sterkte! Wil jij als jongere, adolescent of volwassene, ook graag groeien naar excellentie en focus, puur en in lijn met je eigen wensen, dan loop ik graag met je mee op jouw pad. Bekijk hier het aanbod van individuele therapie programma's alsook groepscoaching voor jongeren, adolescenten en volwassenen. Wordt je graag nog meer geïnspireerd om dit leven zelf te manifesteren? Schrijf je hieronder dan ook in op de Kristin Juliette inspiratie brief met mijn persoonlijke tips & tricks. ??♀️????♂️  Zomeruur. Pffft voor iemand die normaal wakker wordt om 4.30u kruipt dat niet in de koude kleren. Maar om van de nood dan maar een deugd te maken ben ik ook ineens opgestaan, om op mijn schapenvelletje een goede portie zelf zorg toe te passen. De gestagneerde energie in mijn rug los te maken. Mijn nieren een massage te geven en mijn brein ruimte te geven om gewoon te zijn.
De inzichten die mij gedurende de dag aangereikt worden verwerken. Mijn overprikkelde ADD brein heeft dat blijkbaar nodig om ten volle te kunnen functioneren. Zo leerde ik deze week tijdens de shiatsu les dat de nierenenergie bevatten van je voorouders. Mijn gevoelige plek heb ik in de vorm van een defecte nierfilter dus een stuk te danken aan de toch wel erg uitgedaagde levens van mijn familieboom , met dank aan mijn paps om hier zijn levenswerk van te maken . En dat de plexus, het driehoekige been onderaan je rug waar alles samenkomt, net boven je stuitje dus, de plaats is waar je aardse verlangens (geld, succes, vleselijke liefde) in relatie of contrast staan met je spirituele verlangen om je zelf meer te zien in een geheel dat het fysieke lichaam overstijgt. Ik kan je zeggen dat die shiatsu beoefening bij mij wel wat losmaakte (dank je wel lieve vriendin en medecursist Nathalie Devos!) Mijn verlangen naar “spiritualiteit”, naar meer voélen wie ik was en naar meer verdieping in de positieve zin, kwam eigenlijk na mijn laatste ontslag. Het was toen echt genoeg geweest. Keer op keer alles geven wat ik in me had, op de tippen van mijn tenen lopen, mijn persoonlijke familie leven verwaarlozen en toch “niet voldoende zijn”. Zo voelde dat toen. En die negativiteit straalde ik ook uit. Klàgen dat ik kon! Dat ik inderdaad weinig focus had, sommige voor mij saaie herhalende dingen “vergat”en geen hoofd had voor cijfers. Dat mijn manier van schrijven niet voldeed aan de bullet-point norm (lees niet efficiënt genoeg). Dat een dieptegesprek met de collega’s (hoe gaat het nu écht met je) en open staan voor alle impulsen rond mij, energie gaf, maar me tegelijkertijd afleidde van mijn tijd gelimiteerde “taak”. Na het bij de ander te leggen (ik heb de arme personen die mij destijds ontsloegen gehààt) ging ik mezelf onderzoeken. Ik las alles wat ik kon vinden over concentratie verlies. Nam supplementen, woonde lezingen bij over vroege dementie en Alzheimer. Héél toevallig kwam ik toen bij een boek van dr Dharma Sing Khalsa, een dokter die zich specialiseerde in Alzheimer en met o.a. kundalini meditatie het proces van concentratie verlies leert vertragen. Gek genoeg had ik toen zelf de microbe al te pakken en was ik vooral onder de indruk van de energie die kundalini yoga me gaf. Zonder het te weten had ik een deel van de oplossing reeds gevonden in kundalini yoga en meditatie. In bij mezelf komen en mijn monkey mind stil leggen op een manier die wél bij mijn overactieve & snel afgeleide brein paste. Een ander heel groot deel voor me was (h)erkenning. Dat ik normaal was, dat mijn “anders” denken een naam had als Attention Deficit Disorder, dat klink sjieker dan AD(H)D hé! Dat het vaak erfelijk was en doorgegeven werd door mijn (overigens zeer wijze, intelligente en creatieve) papa… Door een héél late diagnose (ver na zijn pre-pensioen) vocht hij heel zijn leven met depressies, mee veroorzaakt door een job waar hij zich enorm moest concentreren (labo-onderzoek in een ziekenhuis) en waar mensenlevens afhingen van zijn concentratie. Op zoek gaand naar een handleiding voor mijn jongste dochter kwam ik een simpel afvink lijstje tegen. Na met haar deze oefening te hebben gedaan leek alles me zoooo herkenbaar dat ook mijne frank viel. En ik èindelijk kon beginnen helen van de verwijten die mij heel mijn leven van buitenaf werden gemaakt én die mijn zelfcriticus met plezier versterkte… Wat hààtte ik mezelf als ik mijn sleutels wéér eens verloren had gelegd, de verwarming of de oven vergat uit de draaien, een boodschap vergat mee te brengen of door te geven. Dàgelijks, meerdere keren inbeukend op mijn zelfvertrouwen en creatieve zijn. Versterkt door de boodschap van buitenaf dat ik niet hard genoeg mijn best deed. Want ik kón het wèl (als ik het graag deed ja)! Ik nam me voor weg te blijven van jobs waarvoor mijn concentratie te sterk uitgedaagd werd. Geen cijfers graag, ook geen te herhalende, uitvoerende taken. Iets creatiefs wilde ik graag gaan doen, en toen startte ik mijn Natuur Kraftelier. Vanuit de overtuiging mensen te willen verbinden met hun creatieve zijn en elkaar. Alleen blééf dit dus resultaat gericht. Want de dromenvanger, mandala steen etc moest toch wel móoi zijn hé. Het meditatieve aspect van creativiteit gaat dan verloren, want weer is er dat ego stemmetje. Wéér gaat je brein je vertellen je goed te concentreren om iets tot een goed einde te brengen. Wéér ga je je weerspiegelen aan de norm. Tot ik mijn eerste jaaropleiding startte als creatief dynamische coach. Een opleiding voor persoonlijke (en dus niet persé creatieve) ontwikkeling gebruik makend van je creatieve ziel. Dààr leerde ik dat pure creativiteit gaat om de beleving en niet om het resultaat. Dat creativiteit toegang geeft tot je meer emotie-gedreven rechter brein. En daardoor ook je logische linker brein beter gaat meewerken. Hoe ik mijn mede-cursisten daar op 1 jaar persoonlijk zag evolueren verklaart echt veel over het effect van deze manier van creatief zijn. Het hoofdingrediënt van elke les was au fond pure zelfliefde. Leren jezelf graag zien, just the way you are! En net wat ik nodig had. We werkten hàrd, op confronterende thema’s en gevoelens. Op het naar boven brengen van wat ons saboteerde. Nog steeds besef ik niet ten volle wat dat jaar voor me gedaan heeft. Hoe het vreemde eendje plots een zwaan mocht zijn. Wat ik vandaag wél heel goed besef is dit: Ik ben goed genoeg Ik hoéf de boel niet langer te bedriegen. Ik màg een inspiratie zijn voor anderen Vanuit mijn zijn en niet mijn moéten. Om te kunnen helen zonder balast. Om samen te groeien naar een positief energiek leven in focus en flow.
Wil je leren hoe je: · De angststemmen in je hoofd stil kan leggen? · Kritiek naast je kan leggen door te focussen op wat je goed kan? · Jouw persoonlijkheid krachtiger kan maken dan je onzekerheid? Neem dan een kijkje in mijn aanbod en/of zoek contact voor een kennismakingsgesprek. Dan voel ik of er een klik is en we samen kunnen groeien naar een positief energiek leven in focus en flow. Interessante links: https://www.addkenmerken.net/kenmerken-van-adhd/ (de hyper variant) https://www.addkenmerken.net/add-symptomen/ (zonder hyper activiteit) Mediteren op doktersrecept waarom is dat nog niet meer gebruikelijk? De Kirtan Kriya Meditatie voor focus en concentratie De Kirtan Kriya Meditatie muziek tijdens de meditatie http://alzheimersprevention.org/about-arpf/biography-dr-khalsa/ De laatste 3 maanden volgde ik de maancycli erg nauwgezet. Gewoon voor mezelf. Om naast de actieve manifesterende nieuwe en volle maan fases (& cirkels) ook bewust de meer energie loslatende fases te beleven. Om de zaadjes die geplant zijn ook even rust te geven om te aarden, om in alle rust te ontkiemen.
Voor mij zijn dat de moeilijkste fases. Rust nemen, de dingen hun beloop laten. O wat zou ik graag alles sturen in de richting die ik wil. Daarin herken ik mijn lieve mams. Altijd in de weer, iedereen altijd helpen, van hier naar daar rijden. Alles voor iedereen regelen. Op alle fronten steun bieden. Mijne strijk doen als hij echt uitpuilt :-) . Iedereen die mijn mama kent, knikt nu heel overtuigend ja! In mijn jeugdjaren hoopte ze dat mijn broer en ik in het weekend op tijd zouden opstaan, want de dag is al zo kort (de stofzuiger ging tussen 8 en 9u aan, genoeg geslapen ;-) ), werden er to-do lijstjes gemaakt over wat er op woensdag huishoudelijk door wie moest gebeuren (mijn mams werkte full time en droeg het huishouden quasi alleen). In de auto zat mijn mama ook altijd aan het stuur, alhoewel mijn papa een meer "rustige" chauffeur is, laat hij zich graag rijden... Wat/waar ze sturen kon, stuurde ze dus. Buiten de vakanties nam ze zelden tijd voor gewoon zijn. De boel moest draaien. En nu zoveel jaar later, doet ze dat nog steeds. In haar omgeving worden veel mensen hulpbehoevend. En alhoewel zij zelf al een hernia had en een veel te hoge cholesterol heeft is zij diegene die steeds die hulp geeft. Als ze grenzen stelt doet ze dat voor mijn papa (die in het leven leerde aangeven wanneer het hem te veel is). Terwijl ik dit schrijf krijg ik er tranen van in de ogen, niet omdat ik het zielig vind (ze kiest er zelf voor en doet het allemaal écht met heel haar hart), wel omdat ook ik haar vaak te weinig waardeer. Maar nu dus even terug naar mij. De maanfases helpen mij om dit te doorbreken. Om naast de energieke, manifesterende fases ook bewust rust te nemen. Niet te plannen, minder te piekeren, en meer voor mezelf dan anderen te zorgen. Om naast de focus (die ik als multi-potentialist met ADD ook echt nodig heb) ook de flow toe te laten. Om mijzelf open te stellen voor wat komen mag. Niet aan het stuur maar gewoon relax op de passagiersstoel plaats te nemen. Vandaag stond heel de dag ingepland met de voorbereiding van de full moon cirkel vanavond. Dat gebeurt steeds tot in de puntjes. Het geeft me focus en controle, ook al wijk ik op het moment toch vaak af van het programma (dat meestal veel te vol zit)… En toch ging ik deze ochtend in de flow van dit schrijfsel dat gewoon vanzelf ontstond. Want zoals Elizabeth Gilbert zegt in Big Magic: woorden en ideeën zweven in de ruimte en zoeken een eigenaar. Als jij je niet open stelt om deze "in flow" te ontvangen, gaan ze door naar een ander, om daar geboren te worden. "Pas als we ons ons zo speels mogelijk opstellen kan de goddelijkheid eindelijk serieus zaken met ons doen. De schatten die in jou verborgen liggen hopen dat je JA zult zeggen " (uit Big Magic, Elizabeth Gilbert)
Dag lieve soulseeker, Gisteren deed ik alweer een maanpraatje (het wordt een gewoonte) en de dag ervoor maakte ik een opname over Mercurius, de planeet van de communicatie, die ons uitdaagt onze waarheid te spreken. En vandaag volgt een geïnspireerd blog-artikel. We zitten duidelijk in het creatieve vissen-seizoen! Op nieuwe maan probeer ik echt goed stil te staan bij mezelf. Waar ik anders al eens een avondje mediteren durf overslaan voor een inspirerend boek, doe ik dat rond nieuwe maan niet. Ook al betekent dat, dat ik om 11.30u in mijn bed nog recht zit, als mijn man naast me eigenlijk wil gaan slapen… Ik probeer me dus vooral open te stellen voor wat er komen wil. Met een nieuwe maan én Neptunus in vissen is het op dat gebied een inspirerende tijd. Ik krijg heel duidelijk ideeën binnen (dat familie boek dat mijn papa ooit wilde schrijven maar misschien gewoon wacht op mij), alsook inzichten over mezelf en de anderen. Deze nieuwe maan is dan ook als een waarheidsdetector, diep duikend brengt de vis altijd naar boven wat er boven mag komen. Voor sommige mensen gaat dat gepaard met angst, en slecht slapen. Dat lijken negatieve effecten van de maan maar hebben ook positieve aspecten. Angsten komen je, net als andere gevoelens, iets vertellen. Wat in jou mag er nog geheeld worden? Welk geloofssysteem heb jij voor jezelf gecreëerd dat je niet langer meer dient? Eens je dit echt goed in de smiezen heb (en doorvoeld krijgt), kan de heling pas starten. Kan je diep in jezelf gaan kijken wat je niét meer wil maar vooral wat je wél wil. De eveneens sterke Mars-in-stier en Saturnus-in-steenbok energie helpt je om in de richting te lopen van opportuniteiten die vast op je pad komen als jij daar ook actief tastbare stappen voor zet. Zo heb ik pas een business opportuniteit geweigerd omdat die niet goed voelde, en creëer ik daardoor tijd voor onderzoek naar dat boek ;-). Enkel je zinnen zetten op hoop, op gelukstreffers is echt niet voldoende om het leven te manifesteren dat jou toebehoort. Deze maan nodigt je uit om waarachtig en aandachtig te zijn. Om geleid door wijsheid en liefde je geïnspireerde visie uit te dragen zodat het ook échte ervaring wordt. Iemand die dit heel mooi doet en anderen, niet op zijn minst mezelf, inspireert is Sophia Govaerts. Met haar boekje Leven in volle overgave laat ze zien hoe een intuïtieve reis doorheen Italië een magische realiteit creëert en hoe ze haar dromen zo tot leven ziet komen. Het Levenskunst event met dit thema, dat we graag samen willen organiseren om ook in levende lijve de overgave te beleven, hebben we even on hold gezet. De bomen in Diest vroegen haar volle aandacht, en als je de roep voelt moét je die volgen. Het relaas van de zeer ongelukkige bomenkap in Diest lees je op haar Facebook pagina, waar je ook de petitie kan vinden om meer natuurleed te voorkomen. Tekenen graag! Een hele mooie manier om actief je emoties helder te krijgen en daar geïnspireerde actie aan te koppelen is creativiteit. Zingen, dansen, tekenen/schilderen helpen je om meer toegang te krijgen tot jouw levenspad. Laat het innerlijke kind in je vrij en voél waar je voor geboren hebt. In alle vrijheid en met héél veel plezier en liefde.  Exact dàt bieden mijn prachtige yoga-sister Siggi en ikzelf je aan tijdens de “Raisin Your vibrations day” op zaterdag 9 maart van 13.30 – 17.30u in de prachtige zaal van Trier te Antwerpen
We laten het kind in ons vrij en sturen onze vibratie de hoogte in. Elk op zijn/haar pad naar een nieuw bewustzijn. Waar we luisteren naar ons lichaam, in contact staan met moeder aarde en onze emoties mogen bijdragen tot ons geluk en tot volledig "zijn". Hoe hoger onze frequentie, onze energie, hoe meer vreugde, vrede in ons hoofd en hart...hoe meer we in onze flow zitten, geïnspireerd zijn en zelf ons eigen leven vorm geven... Wat mag je op deze dag beleven:
Wij kijken er erg naar uit en hopen dat jij last-minute & in overgave je plannen opzij kan schuiven om jouw frequentie te verhogen naar een leven in overgave! Inschrijven voor dit event doe je op https://www.kristinjuliette.com/wellness-event-programma.html Sat nam, Siggi & Kris Meet Mila. Een zoekende meid van 17.
Ze voelt zich niet goed op haar school in een creatieve doch resultaatgerichte richting. Onwennig schuifelend komt ze vandaag binnen. Stilte in de lift. Schoenen en jas gaan aarzelend uit. Ik schenk haar een glaasje water in. We zetten ons neer op ons matje. Ik vraag wat ze voelt. Ze zwijgt. Ik voel haar onwennigheid en spreek deze uit. Zeg dat het ok is. Ze geeft toe dat ze weinig zin had. Maar niet weet waarom. Ik vertaal voor haar dat de confrontatie met je gevoelens soms eng kan zijn. Ze beaamt gretig. Ik geef aan dat hier niets hoeft. Dat alles wat wil komen mag komen, of niet. Dat hier geen resultaten gemeten worden. Geen verwachtingen moeten ingelost. Ze is zichtbaar opgelucht. We landen samen in ons lichaam. Maken het stretchend en kloppend wakker, ontsteken bewust ons kaarsje. Voelen ons lichaam en waar het wringt. Voelen de energie tussen onze handen. Laten de spanning van onze schouders glijden. Ademen gestagneerde energie uit en nieuwe lucht in. De onwennigheid smelt als sneeuw door de zon. We bekijken haar portret van vorige keer. Waar de neergeschreven gevoelens vooral duiden op onzekerheid (niet waardig, getalenteerd, mager, mooi genoeg, té traag, afgeleid, onzeker...), probeer ik haar te laten beschrijven wat ze zelf ziét. Stilte... Zuchten... Amai dat is moeilijk. En dan ineens: "het ene oog is groter dan het andere". Ik vraag haar wat ons dat vertelt. Ze laat het even stil zijn en dan zegt ze spontaan dat ze de dingen vaak groter maakt dan ze zijn. En ze daardoor angst heeft om zich te tonen. Dat ze liever aan de zijlijn staat. Op veilig speelt. Niet uit haar comfortzone komt . Als ik doorvraag op de vraag die ze zichzelf wil stellen blijkt deze vooral op het sociale levensgebied te liggen. Dat ze zichzelf niet sociaal engageert omdat het haar allemaal niet interesseert. Leeftijdsgenoten die praten over het weer en mooie kleren. Dat ze zich afvraagt waar dit over gáát? Dat ze zoekt naar de diepere zin, naar echte verbinding. Ik denk bij mezelf: wat een parel! Zestien en ze staat nu al zo ver dat ze écht op zoek wil gaan naar zichzelf. Naar een hogere betekenis van "zijn". Noem het zelfbewustzijn of spiritualiteit. Dit zijn de nieuwe jongeren. Uit het Aquarius tijdperk. Met een dwingende kracht voor innerlijke en sociale ontwikkeling. Aan het zijn van een compleet persoon binnenin zichzelf (Be to Be). Overspoeld door emoties, functionerend in een wereld die nog prat gaat op logisch denken en resultaatgerichte focus. Die ze missen door de ontelbare afleidende prikkels. En een disbalans in rechter en linker brein taken. During this age, the focus is no longer on your identity and existence (“to be or not to be”), but on accepting yourself as a whole person (“be to be”) who does not need to believe in something outside of yourself. Ik laat haar kennismaken met een focus gevende meditatie. Ze sluit haar ogen en laat zich meevoeren. Ik geef aan dat ze mag vertrouwen. Mag fantaseren. Uit het dagelijkse functioneren mag stappen en spanning mag loslaten. Heerlijk hoe ze dat ook zichtbaar doet. Na de meditatie laat ik haar kennismaken met de klei. Maakt ze een beeltenis van de rust die ze vindt in zichzelf. Haar eigen kleine buddha. Ze geniet. Achteraf geeft ze aan hoe heerlijk het was, het contact met de klei. Ik stel haar de vraag of ze dit de komende weken voor zichzelf wil herhalen en geef alvast nog een bolletje klei mee. Ze heeft er duidelijk zin in! En ik ben benieuwd naar haar collectie innerlijke buddha’s. En hoe deze haar dichter bij zichzelf zullen brengen. Mila volgt de privé therapie reeks 7 steps to a Life in Flowcus, om los te kunnen laten en toch in focus te zijn. Ben (of ken) jij een jongere of (jong) volwassene die op een of andere manier vastloopt? Minder geniet dan hij/zij zou willen. Faalangst heeft, last heeft van perfectionisme of een gevoel van focus mist? Meer mee wil kunnen stromen op wat het leven ons biedt? Neem dan zeker een kijkje op de Wellbeing Therapy webpagina.  Met Volle maan in maagd en het afsluiten van het vissen seizoen krijgen we weer een mooi moment voor persoonlijke groei om het leven te manifesteren dat jij nodig hebt. Een leven met focus en in flow. Leven in flocus dus :-). We beleven momenteel een kantelpunt. De universele energie werkt met ons om in de eerste plaats ons over te geven aan wat is. Verdriet, boosheid, vreugde en nog zo veel meer emoties. Want hoe kunnen we licht herkennen als we het donker niet erkennen? Hierbij speelt Chyron een grote rol dus daarover vertel ik je graag wat meer. Chyron is een mini planeet die pas in 1977 ontdekt werd. De reden hiervoor is dat deze planeet zeer traag voortbeweegt en daardoor niet werd waargenomen door de toenmalige uitrusting. Het is dus niet omdat je iets niet zit, dat het er niet is! In de geboorte horoscoop staat Chyron voor de gewonde heler (woonded healer). Hij geeft onze grootste wonden weer en de moeite die we nemen om deze te helen. In de Griekse mythologie een heler en leraar, die zichzelf ironisch genoeg niet kon genezen. Met Chyron in je horoscoop kan je zelf helende eigenschappen bezitten als gevolg van je eigen diepe spirituele wonden. Hij/zij moet vooral eerst zijn eigen zelfvertrouwen en minderwaardigheidsgevoel helen om zichzelf te kunnen overstijgen. Als dit gebeurt krijgt men een hoge potentie om ook anderen te helen. Als traag bewegende planeet stond Chyron de laatste 7 tot 8 jaar in het teken van Vissen. Vissen zijn van nature erg fantasierijk en gevoelig. Ze leven vaker vanuit hun emoties dan hun verstand. Ze kunnen zich goed invoelen in anderen en nemen ook gemakkelijk de pijn over. Ze gaan met andere woorden vaak heel diep. Ze hebben een meer dan gemiddeld instinct en liefde voor schoonheid in kunst en de natuur. Met de gewonde heler in het teken van vissen ervaarden we een lange periode van het uitgraven van diepe emoties. Voor vele mensen kwamen er dingen naar boven die men, in volle bewustzijn, kan gaan helen. Alsof men ontwaakt uit een diepe slaap. Alles wordt meer en meer duidelijk en ligt klaar om opgekuist te worden. Nu verplaatst Chyron zich na een lange periode in het teken van ram. Ram is een zeer aards energiek teken. Vanuit zijn vernieuwende en moedige aard gaat hij graag op ontdekking. Rammen zijn vaak natuurlijke leiders die doelgericht op hun resultaat afgaan. Met een behoorlijk portie ongeduld als het niet snel genoeg gaat. In deze positie van de dierenriem krijg je de nodige wilskracht om dingen van de grond te krijgen. Zolang je je ego in bedwang houdt (en gebruikt om jouw hogere missie ter beschikking te stellen van de wereld) betekent dit dus dat je met de juiste emotionele mapping het leven kan gaan leiden waarmee jij jezelf en anderen gelukkig maakt. Om de geloofssystemen die niet de onze zijn af te werpen en onszelf te vernieuwen zoals een slang ook wisselt van huid. Om in een hogere versnelling te schakelen en plaats te maken voor nieuwe dingen. Deze 10 geboden helpen jou in overgave gaan:
|
Author = KrisIk ben een creatieve ziel op zoek naar "mijn pad" waar creativiteit, bewust leven en verbinden een grote rol spelen. Archives
Juni 2019
Categories |
RSS-feed
