Als je praat over een aandacht tekort lijkt het alsof er 2 kampen zijn. Zij die het zien als een psychiatrische aandoening & een problematische aangeboren ziekte en zij die volledig in ontkenning gaan en dit een ‘ziekte’ noemen van de moderne tijd zonder de medische diagnoses te erkennen. Aan te pakken met wat extra orde en systeem. Of net volledige rust voor het individu creëren en dan komt alles goed. 
 
Als volwassen vrouw met ADD (zonder de hyper variant) kan ik uit eigen gevoel zeggen dat de “waarheid” net zo zwart als wit is en er ergens tussenin ligt.
 
Ja, een aandacht tekort is een klinisch aantoonbaar verschil. Het is een chemisch probleem waardoor de overdracht van elektrische pulsen tussen wel 100 biljoen neuronen in de hersenen moeilijker verloopt. 
 
1 op de 20 kinderen heeft te maken met ADHD en daarboven komt ook nog de minder voorkomende en minder aantoonbare variant zonder de hyperactiviteit. Dat zijn dus gemakkelijk 2 kinderen in een gemiddelde klas.
 
De uitdagingen zijn niet mals:

• geen/moeilijk orde kunnen creëren
• moeilijk prioriteiten stellen en dingen afkrijgen (of sowieso niet gestart geraken)
• moeite met je emoties reguleren (alles is drama)
• moeilijk in slaap vallen
• zich zorgen maken over kleine dingen (want niet kunnen relativeren en een fantasie die met hen op de loop gaat)
• het korte termijn werkgeheugen dat soms een zeef lijkt
  
  

De keerzijde van de medaille is ook niet verwaarloosbaar:

• zaken die je echt interesseren kunnen je aandacht net heel sterk maken (hyperfocus)
• een veelheid van afwisselende prikkels lijkt vaak geen probleem te zijn (zoals het wel is bij HSP), en vaak gaat men zelf als een ekster op zoek naar extra “schittering” (wat even leuk als gevaarlijk kan zijn)
• andere problemen gaan vaak hand in hand zoals depressie, angststoornis, opstandig gedrag, leerstoornis, taal-onvaardigheid, laag zelfbeeld en beperkte sociale vaardigheden

 
Voor veel mensen zijn enkele van die zaken herkenbaar (en vaak ook erg komisch), maar als ze bijna allemaal continu aanwezig zijn, lijken ze het dagelijkse leven in onze drukke maatschappij wel degelijk te belemmeren. En word je soms héél erg moe van jezelf (en het over presteren) met en in deze drukte.
 
En daar komt dan het tweede luik: onze maatschappij is in de laatste 25 jaar enorm veranderd. Het lijkt wel een informatiesnelweg met constante prikkels. Die letterlijk allemaal onze aandacht vragen. Die hun best doen om te flikkeren en toeteren om je aandacht te vangen. 
 
Onze wereld zoals ze nu is, vrààgt eigenlijk om een brein dat veel prikkels aankan. Dat het leuk vindt om geprikkeld te worden. Continu. En dat is AD(h)D. De evolutieleer mààkt m.a.w. ook zelf aan wat nodig is.
 
Alleen gaat dat wel ten koste van gedetailleerde focus en concentratie.
 
Vooral bij oninteressante of zich oneindig herhalende zaken, worden de elektrische pulsen tussen de 100 biljoen neuronen moeilijker doorgegeven. En is leren uit een (slecht gestructureerd) boek of van een saaie ex cathedra leerkracht gewoon niet prikkelend genoeg. En zoekt het brein andere uitdaging. Exit focus op die ene taak dus.
 
Vaak beweren artsen dat medicatie de (enige echte) oplossing is, zoals je een slechtziende een bril geeft. Maar het lost uiteindelijk niets op en je benadert slechts 1 aspect bij de behandeling (los van de niet malse bijwerkingen wat betreft dosisexperimenten).
 
In de kwantum fysica zegt men heel mooi “neurons that wire together fire together”. Wat zoveel betekent als dat je de realiteit kan waarmaken in/met je gedachten via emoties en lichamelijke waarneming. Positieve gedachten maken scheikundig positieve emoties en negatieve gedachten sturen je negatieve emoties aan. Je brein is m.a.w. plastisch en wat je met heel je zijn gelooft kan je ook waarmaken.
 
Deze andere aspecten vragen niét om medicatie dan wel om hulp bij vaardigheden en bij evaluatie welke problemen er zijn. En hoe die uitdagingen uit eigen kracht aangepakt kunnen worden. Dat vraagt letterlijk om een team (leraren, hulpverleners, vrienden, ouders...)  dat helpt sterktes aan te juichen en moeilijkheden aan te pakken om hun volle potentieel te bereiken.

• Er kan veel bereikt worden met een evenwaardige prikkeling van het rechter en linker brein. Logische kennis (goed geordend) aangevuld met creatieve beleving.
• Yoga & relaxatietechnieken helpen bij de emotionele & lichamelijke waarneming en meditatie kan de brein plasticiteit in grote mate verhogen en dus meer focus geven waar gewenst.
• Het actief op zoek gaan naar talenten en passies zou prioritair moeten zijn in de behandeling. En dan is aansturing van je focus naar de zaken die écht interesseert een logisch gevolg.

 
Hier ligt een hele grote uitdaging wat betreft de juiste school- en studie keuze. En in een samenwerking tussen de onderwijsnetten (en het delen van best practises), het CLB, de psychologen en de ouders. 
De studie- en schoolkeuze bepaalt immers hoe de jongere zich moet schikken naar de verwachtingen.

De meeste scholen gaan hierbij voorbij aan echte authentieke creativiteit (voor mij toch wel verbazingwekkend wanneer het o.a. gaat om creatieve "kunst" opleidingen) en kijken vooral niet in eigen boezem wanneer het gaat om structuur creëren en teamvorming met het thuisfront.

En zo lang dit niet gebeurt blijven de wachtlijsten voor diagnose immens, wordt de farmaceutica slapend rijk en worden jongeren in een hokje geduwd waar ze wellicht nooit meer uit geraken.


Mijn blogs en advies zijn vooral gestoeld op eigen ervaring als volwassene met een zeer wisselende aandacht, als dochter van een papa met ADHD (alsook een diagnose van bipolariteit) en als moeder van een schat van een creatieve dochter met dezelfde handleiding…

Ik laat me graag inspireren door genuanceerde experten in dit veld waaronder dr Tom Brown. Zijn filmpje over ADHD bracht mij destijds een echt a-ha gevoel!  
 
Het is mijn missie om het hokjesdenken en de passieve vorm van medicatie voor zoveel mogelijk jongeren te vermijden (let wel soms is medicatie ook echt nodig zie ik in mijn job in de Jeugdzorg).
 
Hoe doe ik dat concreet?
Samen met de jongere ga ik op schattenjacht naar wat focus geeft. Met leuke creatieve uitdagingen en relaxatie therapie maken we op een ontspannen manier de energie vrij om dromen te beleven. Om een energiek en positief leven te leiden met focus en in flow.

• Er komen terug enkele plekjes bij in de Energy Flow privé therapie reeks, welke alleen of per twee gevolgd kan worden.
• In het najaar starten we met de brein management groepstrajecten (een leven met Focus in Flow) waar je jouw interesse nu al kan voor aangeven (de wachtlijst is nog niet officieel geopend).Hier voorzie ik een groep jongeren vanaf 14 jaar en een groep adolescenten vanaf 17 jaar.
• Lezingen in scholen zijn mogelijk alsook groepssessies en/of begeleiding in een lessenpakket focus & flow bestaande uit creatieve relaxatie en meditatietechnieken. 
  
  

Stuur me gerust een mailt en/of bel me als ik je met een van deze hulpvormen  van dienst kan zijn  en/of samenwerking gewenst is.

Liefs, 
​Kristin Juliette
 

Als zo een man je na een kom soep bedankt omdat onze groep het beste in hem boven haalt. Tja, dan word ik daar toch wel een beetje nederig van. En herken ik in hem een echte meester, niet door de technieken die hij ons leert dan wel de openheid van geest en de betrachting vrij te zijn van ego.
 
Zo nederig en dankbaar als hij zich open stelt voor ons, zo nederig voel ik me bij de jongeren en adolescenten die ik op hun levenspad mag begeleiden. Ze brengen mij even veel bij als ik hen. Alsof je in een spiegel kijkt en ineens klaar en duidelijk ziet wat er gezien mag worden. 
 
Zo bereidde ik deze week een Energy Flow therapie sessie voor rond het dragen van maskers. Om te maskeren wat je wil verbergen. 
 
Uit een gevoel van veiligheid en zekerheid doen we ons zo vaak anders voor dan wie we zijn. Ontkennen daarmee onszelf en gommen zo elke keer een stukje weg van wie we echt zijn. Na een tijd wordt dit mechanisme een gewoonte en zal onze "mind" niet anders meer willen/kunnen... Tenzij we onszelf hier bewust van maken en deze reflectie ontkrachten met wat we écht nodig hebben. 
 
En dat is onvoorwaardelijke liefde. Waar we niets van terug verwachten. Voor velen nog moeilijker te ontvangen dan te geven. Wat natuurlijk ook een wisselwerking wordt. Niet ontvangen = niet geven. Zo blijven we vaak vast hangen in de matriarchaal geërfde onrust die we erven bij onze verwekking /onze moeders' zwangerschap. 
 
Ik herken mezelf in een adolescent die ik nu begeleid met de Energy Flow Therapie. Ook zij draagt deze erfenis met zich mee. En sluit zichzelf af met een fake smiley masker om niet kwetsbaar te zijn. Waardoor ze zichzelf blokkeert op gebied van focus, concentratie en creativiteit. 
 
Als ze na 6 sessies vertelt dat het zo veel beter gaat op school. Haar huidige werkstukken ineens geprezen worden om de authenticiteit en creativiteit en haar leven echt een positieve schwung krijgt (zonder heel de tijd "fake happy" te hoeven zijn), dan besef ik, in alle nederigheid:  deze mooie ontpopte vlinder haalt het beste boven in mezelf. Want op een of andere manier brengen jongeren me meer bij mijn authentieke zelf dan volwassenen...
 
Alsof dit nog niet genoeg wijsheid bracht voor een dag, stoot ik ook nog eens op een red table talk filmpje met Jay Shetty over… jawel: unconditional looove.
 
Dit filmpje benadrukt mijn boodschap zo sterk dat ze me extra inspiratie aanreikt om het beste in mezelf én mijn relaties met anderen naar boven te brengen. Dit kan echt niet toevallig zijn. En dus voel ik de nood om deze wijsheid te delen.

• Liefde is een werkwoord en geen zelfstandig naamwoord (m.a.w. toon je liefde in dagelijkse daden)
• Als iemand zijn échte veren laat zien, probeer deze dan niet te beschilderen… (mijn lijflied is niet voor niets True Colours van Cindy Lauper)
• Herken de capriolen van je ego in de momenten waarin je vergelijkende superioriteit wil tonen als teken van je liefde (en anderen dus kleiner maakt)
• Een basis ingrediënt voor overstijgende liefde is je emotioneel beschikbaar maken voor de ander, waarin je toont hoe je die dag in je vel zit én wat je voelt voor de ander (ik ben zo dankbaar voor... is altijd een goed begin)
• Zet je liefdesfilter op waar mogelijk (& zet de ander in zijn/haar kracht = ik hoef dit niet te “winnen")
• Respecteer de verschillende manier in hoe je onenigheid wil aanpakken (waar de ene wil uitpraten verkiest de ander misschien initiële stilte!)
• Het gaat niet om mij versus jou dan wel om ons versus het probleem (goeie!!)
• Als team gaat het óf om samen winnen, óf om samen verliezen, er zijn m.a.w. geen winnaars of verliezers, you are in the same team!…

 
In het Engels (en gebracht door Jay en zijn prachtige echtgenote Radhi Shetty) klinkt het nog véél beter. Bekijk het filmpje hier https://www.facebook.com/redtabletalk/videos/660056184408432/ en laat gerust achter wat jij er van vindt!

Gisteren startte een nieuwe collega op de part time "vaste" job in de jeugdzorg. Nadat er in het jaar dat ik er werk al 2 collega's mochten vertrekken wegens niet zo eerzame praktijken en redelijk asociaal gedrag. Ik was dus benieuwd, een beetje terughoudend maar wel met een open geest, zoals ik in het leven wil staan.

Het was voor de eerste keer een man in een office management functie. Daar werd al wel wat kritiek over geuit door sommige collega’s.
Een man die de telefoon opneemt, mensen ontvangt en communicatief-administratieve taken doet?

Hmmm, hoe gender oordelend kan men zijn?

Blij dat mijn manager (een vrouw) een meer open geest heeft ... want de collega is TOP. En ja, dat kan ik al na een halve dag samenwerken met redelijke zekerheid zeggen.
Verklaren kan ik het niet, maar ik voél gewoon direct dat hij en mijn werkplek goed zullen matchen...

Wat maakt dat mijn indruk zo positief is en mijn intuïtie al na de eerst minuut JA zegt?

Ja, hij heeft een mooie zachte telefoonstem, lijkt zijn zenuwen volledig de baas en stelt zich toch kwetsbaar op (& geeft toe dat het hem allemaal wat overweldigt). Hij is oprecht geïnteresseerd wie iedereen is (dat weet ik nog steeds niet) en blijkt ook nog eens humor te hebben... (lees: hij lacht met mijn mopjes, ha!).

Maar vooral: hij gaat lichamelijk contact niet uit de weg. Durft je recht in de ogen kijken. Raakt bij een grapje je schouder aan. Sans gêne, zonder bijbedoeling, niets geforceerd.

En dat is iets wat je eigenlijk nog zelden ziet. Het vanzelfsprekende vertrouwen dat aanraken ok is.

Mensen raken elkaar tegenwoordig nog amper aan. Durven elkaar niet aan te raken. En al zeker geen vreemden. Het zou wel eens misbegrepen kunnen worden. Verkeerde signalen kunnen uitzenden...

Terwijl wij mensen de meest sociale wezens zijn. Met een grote fysieke honger naar aanraking. Eigenlijk onze belangrijkste behoefte, wat een omstreden experiment in de jaren 80 bewees. Als baby aapjes de keuze hadden tussen een surrogaatmoeder die eten gaf maar zeer kil aanvoelt of een surrogaatmoeder die niet voedt maar wel zacht en aaibaar is, zullen ze de laatste verkiezen. En de eerste groep zou het jammer genoeg niet overleven. Fysiek contact is als baby dus eigenlijk belangrijker dan voeding.

En dan worden we volwassen en moeten dit afleren wegens geloof, fatsoen, sociale regels, de aanname dat er altijd bijbedoelingen zijn. Tussen man en vrouw maar ook bij vrouwen onderling.

Het feit dat mijn nieuwe collega dit wél doet, geeft voor mij aan dat hij een zekere mentale stabiliteit bezit. En dat stemt mij heel positief.

Wees dus niet bang van terloops fysiek contact. Raak elkaar aan. Knuffel. Leg je hand op een andere schouder of hand. Gun jezelf die milde zachtheid van de lichamelijke gewaarwording en aanraking die we zijnde mens als natuurlijke basis behoefte hebben. Sta je lichaam toe de endorfines (gelukshormonen) aan te maken die dit met zich meebrengt.
 
En "ontmantel" zo je lichaam van een opgelegde geloofsovertuiging die niet de jouwe is. Breek door die onbewuste patronen van lichamelijke contact-vermijding omdat aanraken als onfatsoenlijk werd gedefinieerd. En laat zo jouw hele mens-zijn vaker het geluksgevoel van aanraking ervaren.
 
De reden waarom we zo graag aanraken & knuffelen is hormonaal. Onze hersenen sturen via ons endocriene stelsel signalen uit om het gelukshormoon aan te maken. En als de endorfines door ons lichaam stromen, stralen we dit uit, waardoor we ook energetisch geluk uitstralen, daarbij onze medemens aansporen hetzelfde doen maar ook zelf letterlijk een universele bestelling plaatsen om meer van hetzelfde te mogen ontvangen. Een tipje van de ijsberg om het leven te manifesteren waar jij gelukkig van wordt. In overgave, sans gêne.

Kundalini yoga en Shiatsu massage zijn lichaamstherapeutische instrumenten om je eigen lichaam hormonaal (fysiek en mentaal) bij te sturen en energetisch in je eigen lichaam te landen om blokkades weg te nemen. Wil je graag zelf proeven van een combinatie van deze 2 technieken bekijk dan zeker mijn aanbod voor een Soul to Soul wellbeing proefsessie waarbij we jouw fysieke energie en mentale welzijn optimaliseren. Welkom!

Zo is AD(H)D mijn zwakte en tegelijkertijd mijn sterkte. 
Ja ik ben vaak warrig, kan moeilijk aanwijzingen opvolgen of informatie uit mijn hoofd onthouden. Gebruiksaanwijzingen zijn voor mij vaak uitdagende puzzels.
Taken organiseren en doelen stellen om op mijn pad te blijven zijn een uitdaging. Sociale media vormen een enorme afleiding. Mij "bij de taak houden" is een utopie, en ik krijg er ook de kriebels van.
​
Ik heb meer jobs op mijn palmares dan de meeste mensen en onzekerheid over mijn intelligentie heeft me lang het gevoel gegeven de boel op te lichten.
Mijn emoties waren vroeger even wisselvallig dan hevig. Niet voor niets wordt ADHD soms verwart met bipolariteit (of gaan ze hand in hand!).  En uiteraard leverde me dat als kind & jongere een "moeilijker dan gemiddeld" parcours om sociaal mijn weg te vinden. 

Maar net door mijn gevoel anders te zijn, ben ik blijven zoeken.
Naar een creatieve job die wél bij me past. 
Naar manieren om écht sociaal bij te dragen aan deze wereld.
Naar technieken die mijn energie reguleren en me emotioneel dicht bij mezelf brengen. 
Naar mijn eigen tribe die me neemt en waardeert voor wie ik ben ?
Naar mijn eigen structuur om op dingen die ik graag doe te hyperfocussen en de dingen die ik niet
graag doe (en dus moeilijk op kan focussen) uit te besteden. 

De transformational healing training door Mona Ahmad en mijn eerste Kunstzinnig Dynamisch Coaching trajectjaar bij de Kleine Tikki hebben mij geopend. Geopend tot de persoon die onder vele lagen verstopt zat. Die vooral wilde voldoen aan een norm buiten zichzelf. Wilde uitblinken in andere mensen hun wensen. Vandaag zie ik mijn eigen unieke meerwaarde, en zet mijn sterktes in i.p.v. te focussen op de zwaktes. En zo is elke dag een dag om in mijn zelfbewustzijn te groeien.

Met mijn teveels en te weinigs. Just the way I am, and loving it!
Om die reden vind ik het héérlijk om jongeren, adolescenten en volwassenen, met hun eigen sterktes en zwaktes te zien groeien naar excellentie en focus, puur en in lijn met de eigen wensen.
Dat meelopen op jouw pad voor persoonlijke groei en creatieve ontwikkeling naar jouw focus, dat pad had ikzelf nooit bewandeld zonder mijn zwakte, euhm sterkte! 

Wil jij als jongere, adolescent of volwassene,  ook graag groeien naar excellentie en focus, puur en in lijn met je eigen wensen, dan loop ik graag met je mee op jouw pad.

Bekijk hier het aanbod van individuele therapie programma's alsook groepscoaching voor jongeren, adolescenten en volwassenen.

Wordt je graag nog meer geïnspireerd om dit leven zelf te manifesteren? Schrijf je hieronder dan ook in op de Kristin Juliette inspiratie brief met mijn persoonlijke tips & tricks.
??‍♀️????‍♂️