Ik was mijn baan kwijt..
En schaamde me kapot.

1️⃣ Alzo de eerste keer toen ik als groentje in de pre-press industrie mijn persoonlijke assistentie niet zóoo persoonlijk wilde nemen...

2️⃣ Alzo een tweede keer toen ik bij een Russische trader niét overweg kon met mijn overspelige vrouwelijke baas die van mensen bedriegen & bedotten een sport maakte en mijn rechtvaardigheidsgevoel (door mijn mond te moeten houden) constant op de proef werd gesteld.

3️⃣ Alzo een derde keer toen ik als inside sales bij een netwerk distributeur geen genoegen meer nam met de saaiheid van elke zo voorspelbare dag.

4️⃣ Alzo een vierde keer toen ik écht dacht dat (veel) meer verdienen mij ook meer voldoening zou brengen. Ego-alert van formaat want ik hàd al een firmawagen onder mijn gat en een vet loon als twintiger…

5️⃣ Alzo een vijfde keer toen een collectieve ontslagronde bij de Amerikaanse technologie multinational Intel, het einde aankondigde van mijn blits-carrière in de harde ICT wereld die al lang het vernieuwende karakter kwijt was wat mij aanvankelijk charmeerde.

6️⃣ Alzo een zesde keer toen na een tweede overname/fusie (en het pijnlijke afscheid van heel wat collega's die ik dood-graag zag) de motivatie ontbrak om wanbetalers tijdens het interviewen op de rooster te leggen wààrom ze hun energie-rekening niet konden betalen. Ik zat toen letterlijk in een spirituele burn-out. What the hell was I doing here?!

7️⃣ Alzo een zevende keer toen ik mij binnen het onderwijsbeleid enkel mocht bezig houden met communiceren over cijfers & studenten administratie en niet het creatief wervend communiceren waarvoor ik als sollicitatie-opdracht het communicatieplan geschreven had.

8️⃣ Vorige week kwam ik aan mijn achtste ronde...

Mijn authentiek & impulsief communiceren op sociale media viel buiten de bedrijfsnormen.  De herkenbaarheid in mijn Corona Files verhalen, had mensen mogelijk kunnen kwetsen. En dààr heb ik best spijt van.

Maar néé, deze keer had ik niet het gevoel te hebben gefaald. Ik had mezelf al emotioneel los gemaakt van een bedrijf met een heel andere zorgbenadering dan wat ik voor ogen had. Bovendien lag de job ver onder mijn capaciteiten en was het saaie karakter van sommige vorige jobs in vergelijking bijna spannend te noemen.

Deze keer voel ik me vooral dankbaar:

• dat ik terug naar start kan gaan, naar de neutraliteit van het 0-punt.
• dat ik daarbij bewust mijn leerproces naar waarde kan schatten, want ervaren wat je niet wil, helpt je ook duidelijkheid te krijgen in wat je wél wil.
• dat ik in de periode van 3 maanden die ik word uitbetaald mij volledig kan open stellen voor wat ik mag ontvangen om mijn volgende groeifase in te gaan.
• dat ik daarbij het duwtje in de rug kreeg, dat ik klaarblijkelijk vaak nodig heb om mezelf niet in een totale puinhoop terug te vinden of volledig tot een staat van bevroren stilstand te komen.

Ben ik dan zo fier op mijn palmares? Zeker niet, Mijn professionele carrière lijkt wel een Thelma en Louise film. Waar vluchten steeds de enige oplossing leek.

Maar dat is het voor mij net niet, vluchten. Ik kàn geen leven leiden dat mij niet volledig vervult, dat niet mijn zielsbestemming is. Dat wél doen, zou vluchten zijn. 

Mijn papa werkte zijn hele leven als klinisch laborant. In dezelfde kliniek. Met continue verandering van materiaal en technologie. En hij was daar ziels-ongelukkig. Eeuwig dezelfde job doen, omdat dàt is wat mensen van je verwachten of omdat je zelf geen verwachtingen durft te hebben (want dan zou je ze wel eens moeten inlossen), dàt is voor mij vluchten.  

Mijn anders geprogrammeerd brein doet daar ook nog een schepje bovenop want altijd ben ik op zoek naar een nieuwe dopamine kick. Weer ik saaiheid en repetitieve activiteiten. Kàn me daar simpelweg niet op concentreren. Ben dan afgeleid van hier tot in Tokyo. 

Mijn rechtvaardigheidsgevoel (ook een ADHD eigenschap) is ook buiten-proportioneel. Zie ik iets dat niet klopt naar mijn eigen waardesysteem dan kàn ik daar simpelweg niet niets over zeggen. I JUST CAN'T.

En dus ga ik op zoek naar wat mij intens interesseert. Dat waar ik blij van word, waar ik met gemak een dag mee bezig kan zijn. Van in de hyper focus ga. Zoals het schrijven van een artikel of blog, het voorbereiden van een inspiratie workshop, het maken van een schilderij of kristal kunstwerk.
Ik vergéét dan ook letterlijk te drinken. Soms zelfs te eten. Tot mijn man komt vragen, schatje, het is al wel half acht, gaan wij nog eten vandaag?...

Stiekem hoop ik dat de breindiversiteit verder toeneemt. Dat de norm verschuift. 
Dat we zo ipv focus op enkel ons eigen ding, met zijn allen ook meer inzage krijgen in het grotere geheel. Waar de waarheid door onze eigen geloofsystemen zich niet langer verhult voor onze ogen.

We zijn zelf de co-creator van onze realiteit zijn en het is ons eigen bewustzijn dat ons aan het stuur van ons leven zet. Met dit weten kunnen we een nieuwe energie cyclus starten  en een nieuw referentiepunt activeren.

​Ik zit alvast op de eerste rij. Yes we can! 

​

Moeilijke dagen vind ik het. Alles komt stilletjes terug op gang. En toch weer niet. Of toch anders dan voorheen. Zelf zoek ik nog even de zin van terug in de ratrace te stappen. Het combineren van de job in de Jeugdzorg met de zelfstandige activiteit als Wellbeing Coach.
 
Mijn privé praktijk opstarten doe ik nog niet. Ik functioneer namelijk niet in het “nieuwe normaal”.
Ik wíl daar ook niet in kunnen functioneren. Ik moet de gezichtsuitdrukking van een coachee kunnen zien. Een knuffel geven bij het binnenkomen en buiten gaan. En een energetische aanraking kunnen schenken als ik voel dat de druk even fysiek van de ketel moet.  
 
Ik zie iedereen “alternatieven” zoeken. Tig vormen van online coaching. Shiatsu massages via een webinar. Verkopen van Online Business challenges....  Voor mij zijn dat lapmiddelen. Goed ter inspiratie en “voor even”. Een Quick Fix. Ik doe niet aan Quick Fixes. Dan besteed ik mijn tijd liever aan het liften van mijn eigen energie. Door mijn eigen goesting te doen.

Zo heb ik de afgelopen week meer inspirerende podcasts beluisterd dan ooit te voren. Heb ik een online yoga programma aangekocht (terwijl ik dit thuis al jaren in mijn eentje doe). En probeer ik een twee-vliegen in één klap- Spaanse online cursus uit om mijn intuïtieve aquarel technieken én mijn Spaanse taal te verbeteren.  
 
Elke avond kruip ik in mijn bubbel. Met mijn verf penseel in de hand en notitieboekje in de aanslag om snel iets neer te kribbelen dat ik wil vasthouden.
Of het dan nog wel ontspannend is? Voor mij als creatieve multi potential is het dat wel. Als ik me in iets interesseer kan ik me focussen op verschillende dingen tegelijk.
Net als een spons zuig ik de informatie op die mij wil bereiken. Zelden spoel ik terug, al luister ik, als het me écht boeit, wel meerdere keren en altijd hoor ik weer iets nieuws.  Iets wat me nog dichter bij "bewust zijn" brengt. Bij hier en nu ervaren wat het leven ons biedt en wat ik nodig heb om verder te groeien in nog meer zijn.
 
Ik zie, zonder in hokjes te willen denken,  in deze post lock-down tijd steeds duidelijker 3 groepen mensen ontstaan in een verschillende bewust-zijn ontwikkelingsfase.

Als eerste heb je de vechter - vluchters. Zij die lak hebben aan de regels en de angst. Zij die nog afspreken met al wie wil, routineus blijven werken ook als het werk stil valt, blijven presteren. Sociaal en mentaal maken ze een schild tegen de psychologische weerslag. En als het echt te erg wordt dan helpt een goed glas wijn of whisky.  
 
Dan zijn er de zoekers/strevers die iets van hun leven willen maken op een dieper niveau. Op zoek naar rust en zingeving van binnen uit. Maar alsmaar obstakels op de weg krijgen die ze eerst moeten overwinnen. Angst, afscheiding, verdriet, woede.
Ze gaan diep graven in het verleden, in systemen die hen gemaakt hebben wie ze nu zijn en wat hen (net door die eenzijdige negatieve focus) verhinderen om te zijn wie ze zijn. Eigenlijk  gaan ze op zoek naar drijfhout dat hun ego zekerheid moet bieden in dit fysieke bestaan, dat hen moet behoeden van alle fysieke tekorten.

Deze groep is heel gevoelig aan de energie van anderen. Heeft moeite om zich staande te houden.
Is vaak zeer fijngevoelig en heeft aanleg tot perfectionisme. Waardoor ze het gevoel hebben telkens voor dezelfde deur te staan. Waar ze wéér maar eens door moeten op hun pad naar verlichting.
 
Als derde en kleinste groep heb je de flow’er-teachers. Zij lijken mee te liften op een stroom van vanzelfsprekendheid. Meestal doen ze nét dat waar ze op dat moment zin in hebben én wat hen ook zin-geeft in de wereld.
Er lijkt een wederzijdse uitwisseling te zijn van ontspanning en inspanning. Een constante balans tussen doen en zijn. Zij weten in te pluggen in een soort van “veld” van mogelijkheden. Waarbij niets moét maar alles màg. In dat veld zijn ze in een staat van puur geluk. Stappen ze terug uit het veld, gaan ze vaak even terug in de strever modus (o.a. door angst, verdriet...)  en doen ze al het mogelijke om weer in die flow te komen. Dit gebeurt enkel wanneer ze terug prioriteit geven aan rust en meditatie en weg lopen van alles wat aanvoelt als “moeten”.

Vanuit hun eigen constante leergierige ontwikkeling breiden ze zelf constant uit en stralen zij hun energie af op anderen.

Deze flow energie trekt zoekers en vechters aan die ook klaar zijn om hun energie te verbreden en de wereld te verrijken met hun unieke gave.. Want naast de bijna onoverkomelijke obstakels buiten zichzelf (het lastige kind, de veeleisende collega, een passieloze relatie) lijkt er bij hen een diepere wond te zijn. Die zo diep gaat dat ze niet langer genoegen nemen met een leven waar ze niet 100% zichzelf kunnen zijn.

Méér dan een vage burn-out is daar dat onbewust verlangen om de diepere pijngaten te dichten en terug heel te zijn. Om in het hier en nu dankbaar te zijn met wie we zijn. Om te luisteren naar ons innerlijk weten met ons hart en niet langer te vechten, vluchten of bevriezen…
En van daaruit het leven te gaan co-creëren met onze ziel als eeuwige vanzelfsprekende brandstof.
In de flow.


Herken jij jezelf het grootste deel van de tijd in het profiel van de zoeker-strever? Voel je dat een 'spirituele" energie dip of burn-out mogelijk op de loer ligt? Of dat je nog te vaak terug gaat naar het obstakel-denken en het zekerheid-jagen als jouw tekorten- overlevingsstrategie?

Bekijk dan het SoulFuel Authentic Empowerment aanbod en boek bij interesse een (gratis) SoulFuel gesprek of lezing. Ik kijk er naar uit om samen te kijken hoe jij jezelf in 1 lijn kan brengen met jouw Soul Purpose.

Wil je mijn blogs graag ontvangen in jouw mailbox, inclusief de laatste intuïtieve astro updates? 
Dan kan je je hiervoor inschrijven op mijn nieuwsbrief.

Met de lock-down wordt ons zoveel ontnomen, en blijven we achter in onze eigen aura, met onze gedachten en onze angsten. Om van daaruit echt een energetische opruimactie uit te voeren.
​Om af te stoten wat jouw energie, en wie jij écht bent, niet langer meer dient. Voor mij is het echt duidelijk dat deze back to basics ook echt een spirituele groei mag betekenen voor velen, hoe moeilijk het op dit eigenste moment ook lijkt.

Zelf beoefen ik hiervoor vooral kundalini yoga kriyas en meditaties op zelfliefde.
Kundalini Yoga is voor mij meer dan ooit dé technologie om niet in langdurige stress te gaan, om balans te vinden tussen het activerende sympathisch - en het rustgevende parasympatisch zenuwstelsel.

Moest je interesse hebben om dit zelf te ervaren, stuur me dan even een mailtje
Het idee om een volwaardige lessenpakket online aan te bieden rijpt en ik zoek zeker nog testpersonen.

Sat nam - mijn innerlijke waarheid
LY ​