Rapportentijd…

Een minieme buis voor Latijn op een voor de rest perfect rapport waar goed voor werd gewerkt. Na een relativerende speech van de mama worden Ella’s traantjes weggedrongen. Een strevertje dus, maar van een gezonde stabiele soort, want dansen, scouts en vriendinnetjes komen meestal toch nog op de eerste plaats en zo moet dat ook in een tweede middelbaar.

Een rapport vol pieken en dalen, van 0/10 tot 10/10 voor Wiskunde, van 2/10 tot 9/10 voor  Frans. Een duidelijke indicatie dat er iets “mis” loopt in de school (want “ze kàn het wel, mits voldoende aandacht, concentratie en de durf om meer uitleg te vragen”)… En dan lees je als eindcommentaar: “Een cadeau van een meisje. Iemand die vrolijk dromend de klas binnen wandelt. Een meisje vol fantasie dat dol is op kleine mopjes hier en daar en  alle kinderen kan doen opgaan in haar verhaal.” Uma voelt de inleving van haar hoog sensitieve juf Saar en ligt niet wakker van haar mindere prestaties. Dat ze afscheid moet nemen van juf Saar valt haar daarentegen wél zwaar.

Ook juf Saar vond het een zwaar jaar. Een nieuwe school met een eigen creatieve schwung. Een klas met 24 kinderen van een zeer diverse achtergrond en evenveel leeruitdagingen. En niet alleen educatief maar ook sociaal vormt deze klas al jaren een uitdaging van formaat. De eerste maand was er eentje om u tegen te zeggen voor beide partijen, want ook de kinderen moesten wennen aan deze nieuwe juf met de strenge regels en consequente straffen. Maar kinderen en juf vonden elkaar dankzij een grote dosis empathie en een erg persoonlijke aanpak. Juf Saar vond het dus zwaar. Een jaartje nieuwe dingen proberen, geeft haar hopelijk zin en energie om daarna terug te keren naar het onderwijs. Want leerkrachten met een hart als onze juf Saar zullen er altijd te weinig zijn...

Onlangs las ik mijn eerste basisschool rapportjes… Wat komen we van ver! “Kristien vergooit haar kansen”, “Als Kristine geen lust heeft om te werken is het als boter aan de galg”, “Chris toont gebrek aan belangstelling en aandacht” zijn enkele commentaren uit een bloemlezing demotiverende commentaren. Dat mijn voor- én achternaam door elke leerkracht anders werd geschreven, is nochtans ook geen toonbeeld van aandacht ;-) !

Nog een jaartje in onze creatieve en sociale basisschool Prins Dries en dan maakt ook Uma de overstap naar het meer prestatiegerichte secundaire ASO. Een zoektocht naar een school met voldoende afwisseling en creatieve prikkels dringt zich op. Want als ouder, waarvan de appel niet ver valt van de boom, ben ik (na het lezen van ook mijn secundaire school rapporten) overtuigd dat een school moet passen bij de persoonlijkheid van het kind.

De uitdaging van het onderwijs kan en màg niet alleen zijn om zoveel mogelijk kinderen te laten doorstromen. Een vrolijk dromend meisje vol fantasie dat dol is op kleine mopjes hier en daar, verdient meer en beter. Laat ons hopen dat wij als ouders maar ook het onderwijs er in slagen om iedereen op te laten gaan in mijn appeltje haar verhaal. Dit TEDx filmpje over een andere manier van kennisverwerving, toont dat het vinden van de juiste uitdaging en focus voor velen de sleutel kan zijn tot succes. ​


Suggesties in onze zoektocht zijn uiteraard welkom. Uma is een creatieve intelligente meid die zich héél goed kan concentreren op zaken die ze leuk vindt. Logische vakken, grotere hoeveelheden “van buiten te leren” vakken en repetitieve handelingen zijn aan haar minder besteed.

​Mensen zeggen me vaak “jij bent toch creatief”. En alhoewel ik dat een mooi compliment vind, moet ik dat eigenlijk tegenspreken. Ik denk sowieso niet dat er iemand puur uit zichzelf “creatief” is.
Het klinkt vast melig maar iedereen heeft wel een stukje creativiteit in zich. En net als bij andere gaven of zelfs talenten, moet je vooral de zin hebben er iets mee te doen. Ik durf zelf zo ver te gaan dat mensen die dagelijks bezig zijn met een creatief beroep niet persé “creatief bezig zijn”.  
 
Ooit las ik het boekje “creativiteit” van Guillaume Van der Stighelen. In dat kleine boekje zet hij je in 10 stappen aan tot creativiteit. Zelf geraakte ik tot stap 4: het dagelijks opschrijven van een creatieve gedachte of waarneming. Iets dat je die dag zag of las en dat een indruk op je maakte.
In mijn geval werd dit een notitieboek met inspirerende quotes & poëzie stukjes van o.a. Bart Moeyaert, knipsels uit het Happinez mindstyle magazine en schetsen van etnische prints & warme kleurencombinaties die ik zo uit mijn penseel zou willen (kunnen) persen.

Door het volgen van een creatieve workshop of YouTube doe-het-zelf filmpje (vaak heel grappig en helder), kan je jouw creërende zelf ook meer en meer vorm geven. Alleen jammer dat dit aanbod zich momenteel toch nog vooral richt op dat hokje “creatievelingen”. Want enkel zij schrijven zich (vaak ver op voorhand) in voor een 4 à 6 uur durende workshop droogvilten, macrameeën, aquarellen of weven (en die laatste was écht leuk!).
 
Ik denk echt dat er nood is aan een meer toegankelijke manier voor het ontwikkelen van onze artistieke creativiteit (en spiritualiteit maar dat is voor een andere blog). Want naast de oprukkende yoga cultuur (hoera!) geeft zelf-creatie je ook een echt therapeutisch me-moment. Je enkele uren terugtrekken om met eigen handen iets te maken heeft iets van meditatie. Bovendien heb je achteraf een geschenk dat niemand al heeft (personaliseren heet dat volgens de trendwatcher guru’s).  
 
Ik juich het ontstaan van nieuwe initiatieven in de creatieve deeleconomie dan ook al eerste toe. En ik hoop dat hippe initiatieven als Werkplaats4, JeMaMuse, de pop-up sessies van Het Vindingrijk, en  de Roomin inspiratie sessies jullie creatieve harten ook aan het kloppen krijgen.
Toch denk ik dat een meer toegankelijk initiatief nog geboren moet worden. Om ook die creatieve niet-creatievelingen te overhalen om dagelijks stil te  staan bij hun eigen stukje creativiteit en over te gaan tot het ontwikkelen van ook jouw creatieve mogelijkheden en daarmee tot een meer creatieve maatschappij…Ik hoor uiteraard graag jullie ideeën hierover. To be continued.

Mezelf introduceren... er zijn dingen die ik liever doe. Wat bij anderen vaak zo gemakkelijk lijkt, vind ik een hele klus. Die "anderen" dat zijn dan vaak dokters, architecten, bakkers.... Hun identiteit valt samen met een beroep. Niet gewoon "een beroep", nee, hún beroep, dat hen definieert en waar ze vaak (terecht) heel trots op zijn. Lekker gemakkelijk als je jezelf mag introduceren dus.

Maar wat als je (hier komt ie) zelf nog niet weet wat jouw (droom) beroep is? Of als je een veelzijdig, afwisselend carrièrepad volgt, en de toekomst nog niet echt glashelder vast ligt? Dan pas je dus lekker niet in dat "je-bent-je-beroep hokje". En dan sta je bij de netwerkvraag "en u bent?"  dus even met je mond vol tanden. Terwijl het ook voor jou belangrijk is dat mensen een idee krijgen wie je bent en wat je voor hen kan betekenen...

En hier start dus mijn blog. Want “wie ik ben”, heeft geen pasklaar antwoord, en al zeker geen kant-en-klaar beroep. Wie ik ben hangt samen met wat ik graag doe, wat mijn waarden zijn, waar ik voor leef.
Dat is het zorg dragen voor mijn gezin, het meeleven met mijn kinderen Ella en Uma (en het zoeken van de handleiding hiervoor), het liefde en aandacht geven aan onze speelse Somali katten Foxy & Lady.
Dat zijn de creatieve activiteiten waar ik me graag mee bezig houd,  mijn bijna dagelijkse koffiebar bezoekjes en de inspirerende Kundalini yoga sessies.
 
En, in een productieve periode, kàn dat ook mijn beroepsactiviteit zijn.
De voorwaarden hiervoor zijn voldoende ondernemende creativiteit en een goede connectie  met de mensen met en voor wie ik werk. Want, dat is eigenlijk mijn rode draad. Ik wil me verbonden voelen met wat ik doe en met wie ik dit doe. Ik wil tot mezelf komen, maar altijd in verbinding staan met anderen. Mijn kindertijd als de wilde spring-in-‘t-veld met de flapoortjes heeft hier wellicht toe bijgedragen  

En dat is waar deze site en blog dus toe leidt, een inkijkje in wie ik ben, aka “the bigger picture”. En die gaat dus niét over cijfers en analyses en enge bedrijfsstructuren. Maar wél over onderzoekend luisteren (een van mijn favoriete professionele bezigheden) , over inspirerende & kritische waarnemingen (mijn ogen zijn àltijd open en mijn mening heb ik vaak klaar), over creatieve activiteiten, mensen & plaatsen die me een gevoel van verbinding geven.

Dus als je graag wilt weten wie ik ben, lees dan af en toe deze blog, dat maakt het mij véél gemakkelijker! En hierbij blaas ik ineens ook een oude hobby “creatief schrijven” terug leven in.
 
Veel leesplezier!
 
Kiss, Kris