Wát -heb-ik-nú-weer-gezegd!
Kan -ik-niet-beter-mijn-mond-houden?
Stil zijn om niet misbegrepen te worden?
Of net stil zijn om béter begrepen te worden?

Hoe vaak heb ik die stemmetjes het stuur laten overnemen?
Mij laten verhinderen om mijn échte stem te laten horen? Om vanuit mijn hart te spreken en op die manier bij te dragen aan een hartverbonden cultuur?
​
Het is 5 uur in de ochtend.
Dageraad. Een knapperig verse dag. Een nieuwe start.
Het moment van de dag waar de stem van je hart het best hoorbaar is. Je intuïtie het meeste ziet.
Net als de vogels die de zon al tsjirpend toejuichen om haar licht te verspreiden.

Wahe Guru! Oh goddelijke creatie, verspreid uw licht. Van donker naar licht. Van nacht naar dageraad. Van slaapstand naar ontwaken.

Ik voel hoe mijn lichaam voldoende energie getankt heeft. Mijn hart de beperkende gedachten verdreven. Mijn hart zoveel wijsheid en liefde verworven heeft om die vanuit mijn pure zijn te transformeren.

Hoe het meer en meer de kracht heeft om de creatie door mij te laten stromen.
Om mijn voélen om te zetten in acties die anderen ook in beweging mogen brengen.
Van slaapstand naar ontwaken.

Leven met een missie om ook andere vrouwen het principe van heelheid en verbinding te laten ervaren. Zodat zij op hun beurt kunnen bijdragen aan een hartverbonden cultuur.

Want, wat een voorrecht is het om dit leven te mogen be-leven! Met vallen en opstaan.
Om vanuit de donkerste nacht het heldere licht terug te mogen aanschouwen.
Om, net als fotografen, dit deel van de dag op ons netvlies te mogen vangen en klaar en duidelijk te creëren. Te spreken vanuit het hart.
💚🕊.
Wahe Guru. Het licht dat er niet kan zijn zonder het donker.
Net als de schemering het licht opnieuw verdrijft in de donkere nacht.
In een altijd draaiende beweging. Net als het ritme van de maan.
De 5 elementen met hun creatie- én vernietigingskracht.

Of in hedendaagse mensentaal, voor zij die al lang in de stilte van de nacht blijven stil staan: this too shall pass.
​
Sat nam - mijn innerlijke waarheid
LY 💚🙏

Oordeel niet.
Bam!
Die kwam gisteren ochtend serieus binnen na een onrustige nacht.
 
Elke avond probeer ik de dag met een dankbaar gevoel af te sluiten. Ook als ik ’s nachts wakker lig richt ik daar mijn focus op. Op die manier word ik ’s morgens wakker met een frisse start en een positieve vibe.

Gisteren nacht was dat moeilijk. Mijn onderbewustzijn stuurde me steeds terug naar het George Floyd filmpje en het gesprek met mijn jongste dat daarop volgde.

Ik ben er normaal de persoon niet naar om zo een filmpjes zelf te zien. Zo kijk ik ook niet naar het nieuws, geweld- of actiefilms. Mijn zenuwgestel kan dat niet goed aan en ik zie er het nut niet van in mezelf te pijnigen. Bovendien verstoort het mijn eigen vibratie, maakt het me verdrietig, angstig of boos.
Gevoelens in de onderste laag van de emotieschaal die me niet helpen om aan te trekken wat ik voor mezelf nodig heb: rust, optimisme en grenzeloze liefde. De  brandstof voor inspiratie om mezelf en anderen te opliften.

Maar deze keer, voelde dat aan als struisvogelgedrag, als tekort doen aan mijn jongste dochter.
Zij had het filmpje wel gezien via sociale media (een leeftijdsbanner trekt alleen nog meer aan) en had gevraagd een petitie te tekenen of een storting te doen.
En dus, kijken we alsnog sàmen naar het filmpje.

Als een toeschouwer kijk ik via een schermpje hoe aan de andere kant van de wereld een zwarte man door een politieagent uit zijn auto wordt gesleurd om hem in een politiecombi te forceren nadat deze aangaf claustrofobisch te zijn. Vervolgens valt hij neer op de stoep om daar met de knie van een blanke politieman in zijn nek verstikt te worden. Na 8 minuten “Please I can’t breathe. Momma.. They gon’ kill me.. .”

In het gesprek met mijn prachtige dochter, maak ik de opmerking die een vriendin op sociale media ook maakte. ‘Ik begrijp niet waarom iemand dit filmt en niet ingrijpt”.

Bam. Oordeel.

Gelukkig heeft mijn meisje een sterke eigen mening en roept ontzet “maar mamma dat meisje wordt nu overal gepest, terwijl zij er wél voor heeft gezorgd dat dit zichtbaar werd”.
En inderdaad het filmpje toont ook hoe omstanders de agent smeken om te stoppen, om de man te laten ademen en hoe andere mensen die filmen ook weggejaagd worden.

Ik besef hoe snel we zelf zijn om te oordelen.

Ik maak me luidop de bedenking hoe een mens dit een ander mens kan aandoen.
Wat een mens dan drijft.
En ik leg mijn meisje uit hoe iedereen onschuldig op de wereld komt en dan allerlei waarden meekrijgt. Dat die waarden uit de opvoeding, de maatschappij waar je in opgroeit je méé maken tot wie je bent.
En dat een verziekt geloofssysteem aan de basis ligt van dit onrecht en we dus eigenlijk allemaal in ons eigen hart te kijken hebben welke waarden we zelf met ons willen meedragen.

We zijn het er allebei over eens dat dit niet enkel een ver van mijn bed show is en racisme (en eender welke ongelijkheid) hier ook nog bestaat en slachtoffers maakt.

Dit gesprek gaat ’s morgens dus terug door mijn hoofd. Ik heb de petitie niet getekend en heb geen geld overgeschreven. Wél ben ik om 6.00u opgestaan om aan mijn eigen vibratie te werken.
Om mezelf te helen. Om mijn eigen gedachten te veranderen. Om als schepper van mijn eigen leven te leven vanuit liefde , zonder haat en zonder oordeel.

Ik kan niets veranderen aan het leven van anderen maar ik kan wel mijn eigen negatieve gedachten , mijn angsten, mijn verlangens, mijn ego (op zoek naar erkenning en dominantie) en mijn overtuigingen onder de loep te nemen.

En heel bewust kiezen welke daarvan écht de mijne zijn, welke ik wil behouden en waar ik mijn leven en mijn realiteit op wil bouwen.
 
En zo zitten we weer helemaal on track met de volle maaneclips energie die ons uitnodigt om ons waardesysteem onder de loep te nemen. Om het oude los te laten en plaats te maken voor een nieuwe energetische blueprint.

Niet toevallig stuurde mijn interne messaging system me dinsdag het bericht om na te kijken of de bib al terug open was om zo mijn ontleende boeken, liefst zonder boete in te leveren. En liet ik me verleiden tot 3 boeken die, allemaal op hun eigen manier richtlijnen geven om via je manier van denken je hele manier van leven te veranderen…

Zodat ik, op mijn beurt anderen kan inspireren hetzelfde te doen. Dat deed ik vannochtend ookl met een kundalini yoga les. Waar we ons energetisch veld, onze aura volledig zuiveren. En tijdens een meditatie heel bewust van het duister in het licht treden. De waarden en normen afgooien die ons niet helpen om de persoon te zijn die we willen zijn, en die we binnenin ook gewoon al (of moet ik zeggen nog) zijn.

Dat is dan mijn petitie. Mijn bijdrage tot zelfreflectie en zelfliefde. Zonder oordeel.

Sat nam,
Kristin