Het maanmeisje dat leert surfen op de waves van de mAAN.

Krisje in haar tienerjaren.

God wat was ik onzeker toen.
Mijn lange haren en make-up droeg ik nog als masker. Een centimeter te veel bij de kapper en ik was wéken ongelukkig.
En van de vele oog make-up kreeg ik uiteindelijk een chronische oogontsteking.

​In mijn laatste jaar secundair onderwijs bij de nonnekes kwam ik mijn grote liefde tegen.
Wat bewonderde ik zijn krachtige, zelfzekere (en knappe!) uitstraling en hij werd verliefd op mijn zotte karakter. Het was wij tegen de wereld. 

Maar er was ook echt wel een donker kantje aan onze relatie. Ik voelde dan wel geen sociale druk meer om erbij te horen maar zijn goedkeuring had ik eens temeer nodig. Mijn kledingstijl veranderde compleet naar wat hij mooi vond. Ik stond daar zelfs niet bij stil toen, het werd gewoon vanzelfsprekend. En als ik ook maar een vermoeden had dat iets niet mooi of goed genoeg was, ging ik dat op een of andere manier toch weer maskeren. 

Mijn laatste studiejaar barste de bom. Hij wist het niet meer. Dacht dat hij teveel miste van de wereld, voelde de sprankel voor iemand anders. Mijn leven viel in duigen, ik denk dat het nog steeds de moeilijkste tijd uit mijn leven was. Mijn ouders zagen me afvallen en ongelukkig zijn.

En toen, na enkele weken heel diep te gaan, toen vond ik de kracht in mezelf. Ik had 2 keuzes, mezelf volledig laten gaan (anti depressiva stonden op het dagelijkse menu) of van het leven genieten zoals het kwam. Dat laatste werd, met vallen en opstaan mijn keuze. Thank God. 

Ik werd mezelf. Zonder lagen make-up en klassieke Donaldson sweaters. Ik ontmoette nieuwe mensen en liet mijn pestverleden achter me. Ik trok met een vriendin naar Salamanca om te studeren en ontdekte ook daar een hele andere kant van mezelf. We maakten graag culturele uitjes, spraken af met de Griekse vriendinnen, kookten gezellig en genoten op ónze manier, klassieke uitgaansbeesten waren we niet. Ik ben mijn schoolvriendin Brigitte nog steeds dankbaar dat ik daar gewoon mocht zijn wie ik was. 

En toen, guess what? Werd meneer -de-grote-liefde terug verliefd. Deze keer niet meer op een onzeker kneedbaar muisje maar op een meer zelfbewuste jonge vrouw die zelf haar weg ging. Terug thuis gekomen pikten we de draad weer op. Onze relatie was nu gebaseerd op wederzijds respect, vrijheid en persoonlijke groei, zo noodzakelijk voor mij. 

Along the way stak mijn onzeker kantje nog wel eens stokken in de wielen. Ik werd een carrière madame. Want veel geld verdienen was de norm. De jobs waar ik het meest verdiende maakten mij trouwens het meest ongelukkig. Gelukkig zag man-lief uiteindelijk ook in dat zo een job bij mij geen lang leven beschoren was. 

Maar klagen doe ik niet over die periodes, want alles wat ik ooit heb gedaan bracht me waar ik nu ben en wat nog komen gaat. 

Meer en meer leer ik te surfen op de golven van het leven en mee te gaan in de flow. Mijn onzekerheden en pieker gedachten horen er af en toe nog bij. Zelfstandig zijn is dan ook een hele uitdagende  onderneming. Ik waak er echter over dat de pieker gedachten enkel op bezoek komen  en niét blijven slapen. Ik merk ook hoe meer ik de dingen loslaat hoe gemakkelijker de oplossing zich aanbiedt. En als de dingen niet lopen zoals gepland, maak ik daar ook niet méér van. Een opportuniteit die ik om een of andere reden niet benut, maakt altijd plaats voor een andere! 

Van een over-piekerend onzeker eendje naar een of-the-grid maanmeisje dat nu ook volop leert surfen op de waves van de maancyclus. Het verschil kon niet gróter zijn. 

Dat ik mensen daarbij hoop te inspireren hetzelfde te doen, en daarbij ook gelijkgezinden te vinden om in échte authentieke verbinding te gaan,  maakt dat ik elke dag zelf verder mag leren hoe die mind rustig te houden en mijn hart open. 

Om meer in balans te leven weet ik dat ik aandacht moet houden op: 

• De lichamelijke gewaarwordingen van mijn eigen lichaam
• Een professionele uitdaging die me niet laat concentreren op dingen die ik niet graag doe (my mind doesn’t work like that)
• Creatieve tussenpozen moet toestaan die mijn geest vrij laten te gaan waar hij wil
• Mezelf meer plaats toe te staan en mezelf daar ook aantrekkelijk in te vinden 
• Focus op 1 groot ding te houden met ruimte voor wat zich daarin aandient op het moment
• ​Meditatie- en mijmermomenten inlassen die leiden naar een blog als deze 

​
Sat nam,
Kristin 

​