​Het verhaal van de witte doopjurk.

Een wit doopjurkje, mooi afgewerkt met kant en gedragen over verschillende generaties. Niet mijn generaties maar die van een andere genegen yoga docente…
Mij door het universum toegewezen tijdens mijn kundalini yoga-opleiding tranformational healing. Het thema was afstand doen van iets wat jou dierbaar is. Het verhaal van het jurkje was er een dat  behoorlijk binnenkwam en mij duidelijk enkele opdrachten gaf voor mijn eigen groei. De hoofdopdracht is me iets te persoonlijk, en hou ik graag voor mezelf en de groep. Maar een belangrijke eigenschap die het jurkje uitstraalt is authenticiteit, een werkpunt dat me elke keer weer op een dienblad wordt aangeboden.
​
In mijn video’s, op mijn blog en via sociale media wil ik mensen graag inspireren. Mijn leven heeft zo veel meer echtheid sinds ik yoga beoefen en heeft me ook fysiek van enkele uitdagingen verlost, dat ik soms wat ver ga ik mijn evangelie. En dan komt die authenticiteit wel eens in gedrang. Of jaag ik mensen weg die daar geen boodschap aan hebben. Meer en meer besef ik dat het niet gaat om wat ik mensen kan leren maar wel om hoe ik mensen kan inspireren. Door mezelf te zijn. Just Be.  Walking the talk zoals men zegt.

Vandaag vond mijn laatste Starchild Yoga lesje plaats in een gerenommeerde school. En daar wilde ik graag een foto van posten. Eentje van mijn mooie Starchild yogi’s in een leuke pose of met een mooie tekening van hun favoriete pose. Zoiets… Not! Want de lesjes liepen langs geen meter. De omstandigheden zoals de plaats (een kille en onverluchte zaal met betonnen vloer), het tijdsmoment (op het einde van een drukke schooldag), de korte tijdsduur (1 reeks lesjes van 1.15 uur) en de kinderen (een vriendinnengroepje met heel wat vetes en onhebbelijkheden) zaten niet mee. Maar vooral mijn onvermogen om deze kinderen, waarvan enkelen het zo hard nodig hadden ( O jawel!), gezamenlijk maar allemaal op hun eigen manier te doen inzien wat yoga hen kan bieden, bezorgde me meer stress dan energie...
En dus heb ik géén groepsfoto genomen van kinderen die elkaar 5 minuten voorheen nog rauw lustten. Ik heb ook geen foto genomen van de kaarsjes, veren, steentjes en schapenvelletjes die de betonnen ruimte moesten verzachten. En ik heb ook geen foto genomen van mezelf in yoga teacher pose. Wél heb ik elk kindje een steentje laten kiezen en hen vertelt welke magie deze voor hen in petto heeft. Het was er zoals steeds weer boenk op en hun oogjes lichten op bij ons gezamenlijke geheim.

---

Ik heb alles in mijn eentje opgeruimd en opgekuist en ben in alle rust naar huis gereden. Véél meer zen dan ik mezelf in het verleden toestond (iets met alles voor iedereen goed willen doen). Daar heb ik een lekkere maaltijd bereid voor mij en mijn gezin. Mét vis, want veggi krijg ik niet alle dagen verkocht. En dààr heb ik een foto van genomen. Met een glaasje rosé erbij, om de randjes er wat af te halen. Want ja hoor, deze yogi drinkt graag een glaasje, al is het veel meer gematigd dan vroeger. Een groepsles was vanavond ideaal geweest, en de groepsenergie had me zeker goed geholpen. Maar de examens Frans van dochterlief waren gewoon even belangrijker.

​Vandaag besliste ik om volgend schooljaar géén Starchild yoga te geven in deze school onder deze omstandigheden. Het klopte niet en zelfs al zouden mijn groepen vol zitten, dan klopt het nóg niet. Ik voel al langer dat mijn hart momenteel ligt bij privé yoga & Soul to Soul events voor volwassenen.
Ook teenagers wil ik graag terug meenemen op een magische Cre-yoga reis. Plannen voor volgend schooljaar zijn nog niet concreet maar volop in ontwikkeling. Ken jij een teenager +14 die graag in kleine groep wil leren tot zichzelf te komen, die open wil staan naar de wereld zonder overspoeld te worden door alle prikkels? Dan hoor ik dat graag, zo kan ik bij het realiseren van mijn plannen rekening houden met hun wensen, tijdschema etc… Ik hoop dat ik je, al is het maar voor even, kon inspireren tot...gewoon jezelf zijn.

Sat Nam (mijn waarheid in mezelf),
Kris

---