hoe schrijf je een perfect cv (als werkgever) voor een duurzame relatie?

​Professioneel herbronnen, een carrière wending nemen, op jobjacht gaan… allemaal creatieve uitdrukkingen die omschrijven waar ik al jaren mee bezig ben. En dit samen met vele anderen in onze prestatiegerichte maatschappij.  “En op een dag, vind je de job van je leven…”. Ondertussen hoop ik dat de job van mijn leven mij zal vinden, en niet omgekeerd. In dit blogartikel  licht ik graag toe hoe en waarom, en dit volledig en enkel vanuit mijn eigen persoonlijke beleving.

Sollicitatiebrieven schrijven, opdrachten uitwerken (een communicatieplan voor een sociale tewerkstelling instituut, een SWOT analyse over het provinciaal fietsbeleid tot zelfs een volledige strategische doorlichting van een gezondheidscentrum), en tot 10 keer op interview gaan (zelf tot 3.5 uur heen én terug naar het 3-landen punt in de Ardennen). Been there, done that.  
Ik ben dus best gepokt en gemazeld in het peilen & ( al dan niet) matchen van de behoeften op de “arbeidsmarkt”.

De omschrijving geeft het zelf al een beetje weer: een “markt” waar diensten van mensen gekeurd en verhandeld worden. De keuring verloopt meestal eenzijdig: de koper/werkgever stelt de eisen en de verkoper/werknemer kan deze al dan niet inlossen. Dat de eisen vaak erg uiteenlopende eigenschappen omvatten is het probleem van de potentiële werknemer. Om te beantwoorden aan (of overtuigen van) het vooropgestelde profiel, helpt het een rasecht verkoper te zijn of over een schizofrene persoonlijkheid te beschikken…

Enkele voorbeelden: je moet  creatief zijn en goed werken binnen structuren (lees “binnen de lijntjes kleuren”). Je werkt autonoom en bent een echte teamspeler (lees "je voert zelfstandig uit wat je opgedragen wordt"). Je kan “out of the box” denken maar werkt ook accuraat en nauwgezet (lees "je bent creatief met cijfers") . En je moet in élk geval,  áltijd, overàl &  always stressbestendig zijn. Kijk, daàr krijg ik dus stress van!

Wat de tegenpartij écht verwacht blijft meestal vaag. Het probleem is dat men het meestal zelf niet weet. Of, men wil het gewoon allemaal, maar ook weer niet écht. Een van die stuikelblokken is het vaak gebruikte woord "autonomie". Want autonomie vraagt empowerment. Empowerment stelt mensen in staat zelf verantwoordelijkheid te nemen om eigen beslissingen te nemen die het bedrijf kunnen versterken.

Hiervoor moet je als bedrijf mensen zelf actief de moed en de kracht kunnen geven om te groeien, ben je betrokken bij alle functies en verantwoordelijkheden, en sta je zelf open voor mogelijke andere visies/oplossingen. Bovendien heeft dit alles enkel nut als je een structuur kan bieden die mensen in staat stelt om deze beslissingen ook echt uit te voeren in functie van het grotere geheel.
Zelfs de meest  communicatieve teamspeler kan niet opboksen tegen een muur van gesloten, job beschermende centrale diensten... En bij die zelfkennis wringt dan toch weer vaak het schoentje.

Een oprechte, authentieke werkgever CV / vacaturetekst is een goed maar ook moeilijk begin.
De “perfecte” vacature tekst vraagt van de werkgever kritische zelfreflectie en een volledige kijk op de job invulling en verwachtingen van heel het bedrijf.  Het perfecte profiel bestaat niet, wel het meest prioritaire.  Als je als werkgever moeilijk verenigbare "ideale" karakteristieken beoogt, vraag je om problemen en allerlei ontevreden situaties (lees burn-out, bore-out of simpelweg ontslag & de zoektocht naar een nieuwe “ideale” kandidaat).

Als ervaren werknemer, op zoek naar “de ideale job” zijn net die zaken voor mij prioritair. Mijn toekomstige werkgever durft de zaken om te draaien. Wat bieden wij, hoe organiseren wij empowerment en durven wij onze behoeften onder ogen zien om zo tot een oprechte match te komen tussen werkgever en werknemer? Pas dàn kan je spreken van een duurzame arbeidsrelatie. Langs beide kanten.
​
Yours truly,
Kris