meet Mila de (niet zo) zeldzame zeemeermin.

Meet Mila. Een zoekende meid van 17.
Ze voelt zich niet goed op haar school in een creatieve doch resultaatgerichte richting.
Onwennig schuifelend komt ze vandaag binnen. Stilte in de lift. Schoenen en jas gaan aarzelend uit.
Ik schenk haar een glaasje water in. We zetten ons neer op ons matje.

Ik vraag wat ze voelt. Ze zwijgt.
Ik voel haar onwennigheid en spreek deze uit. Zeg dat het ok is.
Ze geeft toe dat ze weinig zin had. Maar niet weet waarom.
Ik vertaal voor haar dat de confrontatie met je gevoelens soms eng kan zijn. Ze beaamt gretig. Ik geef aan dat hier niets hoeft. Dat alles wat wil komen mag komen, of niet. Dat hier geen resultaten gemeten worden. Geen verwachtingen moeten ingelost. Ze is zichtbaar opgelucht. 

We landen samen in ons lichaam. Maken het stretchend en kloppend wakker, ontsteken bewust ons kaarsje. Voelen ons lichaam en waar het wringt. Voelen de energie tussen onze handen. Laten de spanning van onze schouders glijden. Ademen gestagneerde energie uit en nieuwe lucht in.
De onwennigheid smelt als sneeuw door de zon.

We bekijken haar portret van vorige keer.
Waar de neergeschreven gevoelens vooral duiden op onzekerheid (niet waardig, getalenteerd, mager, mooi genoeg, té traag, afgeleid, onzeker...), probeer ik haar te laten beschrijven wat ze zelf ziét. 
Stilte... Zuchten... Amai dat is moeilijk. En dan ineens: "het ene oog is groter dan het andere".
Ik vraag haar wat ons dat vertelt. 

Ze laat het even stil zijn en dan zegt ze spontaan dat ze de dingen vaak groter maakt dan ze zijn. En ze daardoor angst heeft om zich te tonen. Dat ze liever aan de zijlijn staat. Op veilig speelt. Niet uit haar comfortzone komt . 

Als ik doorvraag op de vraag die ze zichzelf wil stellen blijkt deze vooral op het sociale levensgebied te liggen. Dat ze zichzelf niet sociaal engageert omdat het haar allemaal niet interesseert. Leeftijdsgenoten die praten over het weer en mooie kleren. Dat ze zich afvraagt waar dit over gáát? Dat ze zoekt naar de diepere zin, naar echte verbinding. 

Ik denk bij mezelf: wat een parel! Zestien en ze staat nu al zo ver dat ze écht op zoek wil gaan naar zichzelf. Naar een hogere betekenis van "zijn". Noem het zelfbewustzijn of spiritualiteit. 

Dit zijn de nieuwe jongeren. Uit het Aquarius tijdperk. Met een dwingende kracht voor innerlijke en sociale ontwikkeling. Aan het zijn van een compleet persoon binnenin zichzelf (Be to Be).
​Overspoeld door emoties, functionerend in een wereld die nog prat gaat op logisch denken en resultaatgerichte focus. Die ze missen door de ontelbare afleidende prikkels. En een disbalans in rechter en linker brein taken. During this age, the focus is no longer on your identity and existence (“to be or not to be”), but on accepting yourself as a whole person (“be to be”) who does not need to believe in something outside of yourself.

Ik laat haar kennismaken met een focus gevende meditatie. Ze sluit haar ogen en laat zich meevoeren.
Ik geef aan dat ze mag vertrouwen. Mag fantaseren. Uit het dagelijkse functioneren mag stappen en spanning mag loslaten. Heerlijk hoe ze dat ook zichtbaar doet. 

Na de meditatie laat ik haar kennismaken met de klei. Maakt ze een beeltenis van de rust die ze vindt in zichzelf. Haar eigen kleine buddha. Ze geniet. 
Achteraf geeft ze aan hoe heerlijk het was, het contact met de klei. Ik stel haar de vraag of ze dit de komende weken voor zichzelf wil herhalen en geef alvast nog een bolletje klei mee. Ze heeft er duidelijk zin in! En ik ben benieuwd naar haar collectie innerlijke buddha’s. En  hoe deze haar dichter bij zichzelf zullen brengen. 

Mila volgt de privé therapie reeks 7 steps to a Life in Flowcus, om los te kunnen laten en toch in focus te zijn.

Ben (of ken) jij een jongere of (jong) volwassene die op een of andere manier vastloopt? Minder geniet dan hij/zij zou willen. Faalangst heeft, last heeft van perfectionisme of een gevoel van focus mist? 
Meer mee wil kunnen stromen op wat het leven ons biedt? 
​
Neem dan zeker een kijkje op de Jongeren Coaching  webpagina.